27 September 1951.
261
andere richting zal gaan. Indien men dus op het ogenblik op de geldende
voorwaarden tegen 4% b.v. anderhalf millioen zou kunnen lenen, terwijl het
eerste half jaar maar een millioen nodig zou zijn, zal, nu wij toch eenmaai
op de begroting hebben staan dat nog 2y2 of 3 millioen kapitaal op lange
termijn moet worden gedekt, die hele 1% millioen worden opgenomen.
De heer Mr. Bakhuizen van den Brink, wethouder, zegt, dat zo de positie
in 1946 niet was. Toen was de kasgeldpositie niet van die aard, dat we
behoefte hadden aan het bij voorbaat sluiten van leningen voor kapitaals-
uitgaven, die toen nog niet eens door de raad gevoteerd waren. De eijfers
over dat jaar liepen nog over betrekkelijk geringe bedragen in het kader
van onze gemeente. Nu is het intussen zo geworden, dat het inderdaad
in de papieren loopt.
De heer Mr. Pliester wil dat graag ook nog eens nakijken, want hij
meent zich te herinneren, dat al drie jaar geleden een bedrag van enige
millioenen te dekken viel.
Spreker heeft ook met heel veel belangstelling geluisterd naar de heer
Verhoeven. Hij zou er toch eigenlijk ook tegen willen! waarschuwen en
het heeft hem zeer veel genoegen gedaan om dat uit de mond van de
wethouder te horen, de weg op te gaan van met een soort van geknoei,
zwart of iets degelijks, aan bepalingen, hoe onaangenaam en hoe verkeerd
misschien ook, te willen ontkomen door langs omwegen kasgeldleningen
te gaan sluiten. Spreker kan zich nog voorstellen dat men een hypotheek,
wanneer dat mag, opneemt, desnoods tegen een andere rente, maar dat men
zo gaat werken als dat schoolbestuur, dat men b.v. zijn woonruimte-politiek
laat doorkruisen door bij fabrieken of pensioenfondsen van fabrieken gelden
op te nemen onder de toezegging, dat die de helft of twee derde van de
te bouwen woningen krijgen toebedeeld, wat per slot van rekening iets
onrechtvaardigs is tegenover anderen, dan gelooft spreker dat dit niet
juist is.
Het heeft spreker wel getroffen, dat de wethouder heeft gezegd, dat in
overweging is, om eventueel bij de burgers van Heemstede pogingen te
doen om gelden op te nemen. Spreker gelooft, dat zo iets zeker erg aan
te bevelen is. Maar mocht het zo zijn, spreker zal zich voorzichtig uit-
drukken, dat men meent dat er iets met de politiek bij de dekking van
zijn financiën in het verleden misschien anders had moeten zijn, dan
gelooft spreker zuiver psychologisch gezien, dat men moet beginnen met
te zeggen: dat was verkeerd, maar we zitten nu in de moeilijkheden en
burgers wilt U ons nu helpen. Spreker gelooft dan zeker, wanneer dat
psychologisch goed wordt opgezet, dat men een heel eind zal komen. Het
hangt natuurlijk enorm van het bedrag af dat men vraagt, maar men
moet het zeker proberen, want Heemstede staat nog als een welgestelde
gemeente bekend. Misschien ondervindt een dergelijk beroep op de burgers
een betere weerklank dan de wethouder hier verwacht.
De heer Verhoeven zou nog graag iets willen opmerken naar aanleiding
van hetgeen de heer Mr. Pliester heeft gezegd. Hij zou eigenlijk een lans
willen breken voor de gemeente Heemstede. De zaak is naar sprekers
mening zo, dat we op het moment dat we hadden moeten lenen inderdaad
wel geleend hebben wat we konden en wat redelijk was om te doen. Maar
met een overlopende kas en geen mogelijkheid om de gelden te beleggen,
gaat men niet lenen voor uitgaven, die men misschien over enige jaren
moet doen. Dit is wel een zo raar zakelijk inzicht, dat, indien burgemees-
ter en wethouders met een dergelijk voorstel waren gekomen, de leden
van de financiële commissie met rede er op hadden kunnen wijzen, dat
dit toch volkomen fout was. Men kan alleen gaan lenen wanneer men zelf
geen geld heeft. En zo was de situatie niet. Het was bovendien zo, dat in
1946 al de grote gemeentewerken nog niet op touw stonden. Natuurlijk
zijn er in dat jaar enkele kapitaalsuitgaven gedaan, maar het merendeel
