249
25 oktober 1956.
laat daarbinnen iemand toe om iets te doen, iets te verdienen, waarbij
men verder geen exploitatie van verkoopgelegenheden toelaat, dan wordt
zo iemand in een bevoorrechte positie gebracht. Hij zit daar alleen, de
gemeente beschermt hem, hij zou van 2 walletjes gaan eten als hij zich
dan alleen huurder wilde noemen. Voorheen is de zaak steeds zo beke-
ken en de pachters zijn ook nu met de staat die zij hadden akkoord ge-
gaan. Zij zijn pachters en geen huurders.
Nu is het zo, dat in een dergelijke pacht ook een element huur schuilt.
Wanneer men de pacht gaat berekenen moet men zeggen, zoveel huur
voor het gebouw, zoveel voor het exploitatiereeht, zoveel voor de alleen-
verkoop, enz.
Waaraan, aldus vraagt spreker, ontleent nu het college het recht om
deze pacht te verhogen. Het is natuurlijk niet zo geweest, dat, toen men
Groenendaal ging verbeteren, zoals bouw kinderboerderij, uitbreiden her-
tenkamp, e.d., er gedacht is, dat de gemeente een deel van de kosten daar-
van zou verhalen op de pachters van het verversingshuis. Dat is nooit het
doel geweest, maar het gevolg wel. De pachtprijs toch wordt bepaald naar
de outillage, naar de omgeving die verpachter biedt. Op de Jaarbeurs zal
de pacht van het buffet heel anders liggen dan waar ook. De pacht van
het buffet op de Flora was, naar spreker meent, 3000,voor een peiar
maanden. Het hangt er helemaal van af welke omgeving de pachter ge-
boden wordt. Als deze omgeving steeds beter wordt, zoals met Groenen-
daal het geval is, dan mag men rustig zeggen dat de pacht in deze ver-
beterde omgeving meer waard is dan de pacht voorheen en de pacht vöör
30 jaar. Het is een afwegen van belangen, het alle factoren er bij nemen,
om na te kunnen gaan hoe hoog een pachtprijs moet zijn. Niet een paar
factoren, maar alle factoren bij elkaar, zoals huur, huurverhoging, meer
bezoek omdat er meer attractie is, vormen een pachtprijs. De pachtprijs
houdt ook helemaal geen verband met de riolering. Dit huis moet nu een-
maal aan de riolering worden aangesloten. Het heeft helemaal niet bij
het college voorgezeten om een gedeelte van die kosten via een verhoogde
pachtsom te verhalen. Wel heeft de vraag een rol gespeeld en dat is
nu eenmaal een vrijemarkt-politiek wat zou een ander voor deze pacht
over hebben. Spreker weet wel dat de gemeente niet het uiterste van een
ingezetene mag vergen, maar het ligt ook niet op de weg van de gemeen-
te om bepaalde mensen uitzonderlijk te gaan bevoorrechten. Het college
meent de juiste middenweg gevonden te hebben, een en ander afmetend
naar wat een ander hier voor over gehad zou hebben en wat voor gelijk-
soortige gelegenheden in den lande wordt betaald. Burgemeester en wet-
houders achten een pacht van f 9000,dan ook volkomen verantwoord.
Met de pachters is velerlei overleg geweest en als goede kooplieden heb-
ben zij zich natuurlijk verzet. Het is te duur zegt de koopman. Burgemees-
ter en wethouders zijn niet zo ontzettend onder de indruk geraakt van
deze argumenten. Aan de andere kant heeft het college ook vertrouwelijke
gesprekken gehad. Door de pachters wordt hiermede geen offer gebracht
en het is ook lang niet zo, dat nu maar afgewacht moet worden of deze
pacht opgebracht kan worden. Op grond van hun ervaringen weten zij vrij
zeker dat deze pacht gemakkelijk kan worden betaald.
Burgemeester en wethouders gunnen de pachters hun boterham in dat
bedrijf van ganser harte. Indien deze pachters de pacht niet zouden wil-
len verlengen, dan staan zeker een honderdtal andere pachters klaar om
op dezelfde voorwaarden de pacht over te nemen.
Wat de opmerkingen betreft dat dit voorstel in enige raadscommissies
had moeten zijn behandeld, wijst spreker er op, dat men bij een zaak als
deze al onderhandelende van het een op het ander komt. Er komt iets
bij over riolering, er komt iets bij over verbouwing. Mogelijk had het
voorstel wel in 3 delen gesplitst kunnen worden. Het is misschien ook wel
te betreuren dat het niet in de commissie voor openbare werken is behan-
