140
27 juni 1957.
Reijnders doet, niet beoordelen. Hij zal zich dus alleen bepalen tot de
tarieven zoals zij zijn voorgesteld. Nu zijn er tientallen soorten van ta-
rieven. Als men bij de verenigingen van gasbedrijven, waterbedrijven en
elektriciteitsbedrijven informaties naar tarieven inwint, dan krijgt men
een aantal tarieven voorgeschoteld die in de verschiilende gemeenten wor-
den toegepast. Die tarieven wijken zeer sterk van elkaar af en het zou
voor de bureaux der genoemde verenigingen moeilijk zijn daaruit een
keuze voor een bedrijf te moeten doen. In Heemstede hebben we een so-
ciaal tarief. Dit heeft grote voordelen voor de consument omdat in een
quantum gas, water of elektriciteit dat voor de eerste levensbehoeften
noodzakelijk wordt geacht, een tegemoetkoming wordt gegeven. Het is
ontzaglijk moeilijk om de piekbelasting, die zwaar drukt op de totale
kostprijs, te gaan verdelen naar billijkheid. Daarom moet een bepaalde
keuze gemaakt worden en spreker kan niet anders zeggen dan dat in de
tarieven die voor ons liggen een goede keus is genomen. Spreker kan zich
daarmede dus wel verenigen. Dat wil echter niet zeggen dat hij nog geen
desiderata heeft. Ten aanzien van de watertarieven b.v. zou spreker liever
gezien hebben, dat de hoeveelheid water die tegen gezinstarief wordt ge-
leverd, opgevoerd was. De moeilijkheid is, dat de consument het eerste
halfjaar een laag tarief betaalt en het tweede halfjaar een vrij hoog,
waardoor gemopperd wordt als de kwitanties over de laatste kwartalen
worden gepresenteerd. Als men het gezinstarief iets in prijs zou verho-
gen, zou men kunnen bereiken dat de prijs van het water over het gehele
jaar meer gelijk zou zijn, waardoor het bezwaar van het springen van
de ene op de andere tariefprijs voorkomen wordt.
De heer Mr. van Wijk, wethouder, zegt, dat burgemeester en wethouders
bij het opstellen van deze voorstellen van een redelijk uitgangspunt zijn
uitgegaan. Het zal de raad bij het beschouwen van deze voorstellen gaan
als het college: weliswaar in zeker opzicht tevreden, maar niet voldaan.
Spreker kan dat ook rustig zeggen met betrekking tot de onderhandelin-
gen met Haarlem. Er is iets bereikt, maar het college had graag meer
willen bereiken. Dat valt echter niet alüjd mee. Men heeft twee partijen
en ergens houdt de andere partij halsstarrig op. Dan kan men nog eens
proberen hoe sterk dat weigeren is. Dat hebben burgemeester en wet-
houders ook zonder twijfel gedaan. Zij zijn maar niet zo op de voorsteilen
van Haarlem ingegaan. Zij hebben na de eerste bespreking de voorstellen
waartoe Haarlem toen gekomen was, afgewezen en zij hebben daarbij
misschien verwacht dat er nog wel een ander voorstel zou komen, hetgeen
echter niet kwam. Kortom er is onderhandeld zoais 2 kooplieden onder-
handelen. Er is op de man af gevraagd of Haarlem Heemstede nu als een
soort van wingewest van Haarlem beschouwt, en hebben opgemerkt, dat
het toch zo moet zijn dat, wanneer een overheidslichaam eens anders ge-
bied als verzorgingsgebied heeft toegewezen gekregen, men ook als over-
heid zijn taak moet opvatten en dus in de eerste plaats morele verplich-
tingen heeft. Er is aan de gemeente Haarlem gevraagd, of zij ons kon
garanderen dat de winst die Haarlem op gas en elektra te zamen maakt,
de 5 die hiervoor billijk wordt geoordeeld, niet overschrijdt. Bij de
onderhandelingen is Heemstede op handslag gegarandeerd dat dit het
geval is. Toen dit eenmaal gezegd was, was er niet zoveel aanleiding meer
om op deze 5 nog te gaan afdingen. Want het blijft voor Haarlem toch
maar een onaangename positie, dat Haarlem, door deze onderhandelingen
menend althans niet langer met verlies menggas aan Heemstede te moeten
leveren, tot de dag van vandaag, naar van die zijde beweerd wordt, door
de hogere kolenprijzen, toch nog weer het gas aan Heemstede met ver-
lies levert.
Wanneer men nu onze tarieven van elektriciteit gaat vergelijken met
die van het PEN, dan moet men toch billijkheidshalve daarbij betrekken,
