rrSmZberef eig?nliik t0Ch Wel 18 »eze^d> dat dit de °Plossing nkt
Y moeten vol8"ens dit bureau, als het kan, naar de tarifiëring We
moeten alle mensen opleiden voor één bepaalde taak, zodat zij een der-
mate grote routme m die taak krijgen dat zij veel meer kunnen doen
waardoor men op de duur met minder mensen toe zal kunnen. Toen heeft
13 december 1962.
Dat ,heeft naar sPrekers mening de schaduwzijde, dat dan één gebouw zal
overblijven waarvoor niet direct een bestemming is. Men kan er wel een
of ander doel bijhalen, maar het blijft een vrij onbestemd gebouw en het
zal verder een dure geschiedenis worden om voor beide bedrijven één
meuw gebouw te stichten. Spreker gelooft namens het college te mogen
zeggen, dat het nog niet overtuigd is dat dit de weg is die gegaan moet
orden. Een vorige raad had zich met een zelfstandig kantoorgebouw voor
gtS\,Wf.Cr" en elektriciteitsbedrijven al meer of min verzoend door
emg krediet te verlenen ter voorbereiding van de plannen voor een derge-
lijk gebouw. Dat neemt niet weg, dat de vraag van de samenvoeging
(b"rgelneester en wethouders nog niet heeft losgelaten en dat, wanneer
een redehjke oplossmg daarin mocht worden gezien, het college ongetwii-
feld ook daarvoor openstaat.
he?r 1?uîg'ers heeft g'esproken over het versneld onderhoud van de
fchter^'Jnif8 tur ZUllen de raad voorstellen bereiken om het
achterstelhge onderhoud althans in te halen, want straten die men niet
onderhoudt gaan bij het huidige zware vervoer dat over de straten pleegt
plaats te vinden, zeer snel achteruit.
„rDe heer Rutf?ers beeft, enigszins emotioneel zou spreker bijna zeggen,
gesproken over de werkclassificatie en de prestatiebeloning en hij had
verwacht dat het antwoord van burgemeester en wethouders met enige
trots m het verslag zou zijn opgenomen. Van trots is geen sprake van
mVfIi1 n°g rnlnder' Men zou kunnen zeggen, dat het college al in
III t gW stadium tot de gedachte is gekomen waar nu departe-
mentale krmgen ook toe gekomen zijn. Die hebben er kennelijk veel lan-
ger over gedaan en het lange nadenken acht de heer Rutgers altijd als
Snreker Zt w,°°rden goed beluisterd heeft, op zichzelf een verdienste.
Spreker weet, dat, waar men ervaring met de prestatiebeloning heeft op-
1116 Juichend voortg-aat, integendeel dat hier en daar wordt
ni2\tomen Weer kwijt zaI raken- De ervaringen daarmede zijn
ml slecht. De mmister heeft het openlijk een moeilijke zaak genoemd.
u T met om' dat burgemeester en wethouders de normen nog niet
kennen, het gaat er om of de voorwaarden aanwezig zijn om de prestatie-
hohh??^! ZOmaa,r te kunnen invoeren. Maar burgemeester en wethouders
C? de eerste stap gezet en zij hebben reeds vroeger gezegd, dat zij
ook de volgende stap con amore zullen zetten, ondanks de grote bedenkin-
5en dle m deze bestaan. Als er in de woorden van de heer Rutgers ver-
.en deze zaak meer of min door burgemeester en wethouders
wordt gesaboteerd, wil spreker wel zeggen dat daar geen sprake van is
!îf ,Waren burgemeester en wethouders weinig enthousiast.
Spreker wil als zijn persoonlijke mening wel zeggen, dat hij nog weinig
enthoiisiast: voor dit alles is. Hij gelooft niet, dat er in de toekomst zo
fail ttr terecht zal komen, maar hij zal zich daar helemaal niet door
la en i lden' bij welke beslissmg ook. Als men prestatiebeloning wil zal
besnrpkînp^rnpf hrftm°et dan t0Ch °°k 6Ven ze^en> dat in de iaatste
besprekmg met het bureau personeelsbeheer van de V.N.G dat deze zaak
w/irrhi ev,en met Zljn oren geldapperd omdat het toch wel merk-
waardig is na alle moeite die îs gedaan en na alle kosten die zijn gemaakt
meer of min te moeten horen, dat de prestatiebeloning de oplosslng nlet
maar dat men m de toekomst naar de tarifiëring moet. Spreker heeft
toen gedacht dat, als men direct achter al het nieuwe aan gaat lopen
?aak vee k,OS ten W°rden gemaakt, terwijl bij een wat latere invoering, in
eerste Plaats de ervaring van anderen kan worden verdisconteerd en
