14 december 1962.
319
was daar toch ook weer een aanrecht dat haar bijzonder veel pijn in haar
rug: zou bezorg-en. Spreekster kan nu wel gaan voorstellen, dat de leden
daar zeif eens gaan afwassen, maar dat zullen zij zeker niet doen. De hulp
die op dit gebied steeds meer wordt geboden bestaat meer uit afdrogen.
Er is te weinig bergruimte in de woning, terwijl er meer ruimte had
kunnen zijn. Deuren gaan naar de verkeerde kant open of stoten tegen
elkaar. Bij de keukendeur is geen putje, hetgeen lastig is om de buitenboel
te doen. Er is geen ontluchting in de kelderkast. Balcons hebben een plan-
kier van hout waardoor het regenwater continu naar beneden loopt en de
noodzaak ontstaat om elke dag de keukenramen te iappen. De bewoner
heeft in de zomer veel dagen in de week te weinig privacy in de tuin.
Spreekster heeft de huizen aan de rechterkant van de Glipper Dreef be-
keken en daar in de tuin gestaan en toen gedacht: ,,als hier de commissie
voor openbare werken eens 'n dag zou gaan zitten, wat zou ze dan er-
varen." Dan zou ze ervaren, dat op een breedte van deze tafel 2 gezinnen
naast elkaar buiten zitten met slechts een afscheiding van niet hoger
dan een haagje. Spreekster vindt privacy een van de beiangrijkste funda-
menten van een goed gezinsleven. Dit zijn maar voorbeelden van wat
eigenlijk nog wel eens beter bekeken had kunnen worden. Deze woningen
zijn met overheidsgeld gebouwd. Er moet zekerheid zijn, dat het geld zo
g°ed mogelijk wordt besteed en het kan beter. Er moet niet alleen ge-
bouwd worden voor nú maar ook voor de toekomst. Er zullen zeker over
20 30 jaar heel andere eisen aan een woning worden gesteld. Tien jaar
geleden werd er nog niet aan gedacht om in woningwetwoningen ruimte
vo°r een wasmachine te reserveren. Tegenwoordig is dat bepaald geen
iuxe meer te noemen. Van de bewoners van de Rivierenbuurt werd aan-
genomen dat slechts weinigen een auto zouden houden. Nu blijkt al dat
de wegen te §mal zijn door de vele geparkeerde auto's. De raad krijgt
de plannen voor de woningbouw in een veel te laat stadium te zien. De
raad kan op dat moment niet in details treden, want dat zou onzin zijn.
Wel kan achteraf aan de commissie van openbare werken worden ge-
vraagd of zij eens in die huizen gaat kijken en daar eens buiten gaat zit-
ten. Dan ervaart de commissie hoe het is. Laat zij naast alle prachtige
dingen ook eens kijken naar de bezwaren van de huizen. Spreekster hoopt,
dat ook de wethouder na voltooiing van een bouwplan daar eens gaat
kijken. Het is heel nuttig de woningen eens langs te gaan en de bewoners
te vragen wat zij van hun huis vinden. Hij zal dan veel tevredenheids-
betuigingen ontvangen maar ook horen dat bepaalde dingen anders zou-
den hebben gekund. Misschien lijkt het, dat een V.A.C. een lastig en hin-
derlijk geval is, die het werk alleen maar zou tegenhouden. Maar nog
eens, laat men dan informeren en het tijdschrift „Goed Wonen" lezen.
Spreekster zou zeker willen aanraden om dit tijdschrift in de leesporte-
feuille op te nemen omdat het een bijzonder goed tijdschrift is. Spreekster
zou graag willen, dat burgemeester en wethouders, overeenkomstig de
d°or hen gedane toezegging, niet alleen de in te stellen V.A.C. erkennen,
maar haar ook daadwerkelijk zullen inschakelen. De commissie moet in
het allereerste stadium inzage krijgen van de schetsplannen. Zij moet
kunnen vergaderen met alle mensen die daarbij betrokken zijn en moet
in staat gesteld worden om, al of niet met de wethouder, excursies te
maken. Spreekster weet, dat de V.A.C. in Amersfoort een cursus aan een
Volkshogeschool heeft gevolgd. De commissie moeten alle mogelijke faci-
liteiten worden verleend opdat zij zo goed mogelijke constructieve advie-
zen kan geven. Spreekster gelooft wel terug te kunnen nemen, dat het de
bedoeling was om een soort lijdelijk verzet te plegen. Zij gelooft, dat het
van de wethouder gewoon onwetendheid is geweest, eigenlijk meer luiheid,
om zich hierin te verdiepen. Dat wil helemaal niet zeggen, dat spreekster
geen bewondering heeft voor het werk dat de wethouder verzet, want
