338
18 december 1964
heid zo was. Spreker ziet daar helemaal niets slechts in. Hij heeft zich
afgevraagd, waarom burgemeester en wethouders zich nu alleen maar
oriënteren op de huidige verstarde situatie en waarom zij geen rekening
houden met de ontwikkeling die er duidelijk lag. Men kan stellen, dat
hierin na de oorlog een verandering zou zijn opgetreden, maar spreker
ziet dat niet. Hij gelooft dat men bij enig doordenken tot de conclusie
moet komen, dat de stelling van de heer Brandsma, dat er ook in de lage
inkomensgroepen forensen zijn, niet opgaat. Dat is n.l. een ander soort
forensen. Er zijn forensen die vrijwillig buiten de werkgemeente wonen,
en dan denkt spreker speciaal aan Amsterdam, en er is een gedwongen
buiten de werkgemeente wonen door het niet daarheen kunnen verhuizen.
Spreker is er heilig van overtuigd, dat de meeste forensen in de lagere
inkomensgroepen zo dicht mogelijk bij hun werk zouden gaan wonen als
hun dat mogelijk was. Spreker zou dat zelf ook willen. Hij zou nooit forens
willen zijn omdat hij hecht aan het wonen bij zijn werk. Er is echter een
bepaalde groep mensen onder de hogere inkomens, die er, om welke reden
dan ook, geen bezwaar in ziet ver van zijn werk te wonen, daardoor in
staat gesteld door het bezit van een auto of hoe dan ook.
Met betrekking tot de verdeling naar soort van de te bouwen woningen
kan spreker begrijpen dat er op een of andere wijze en met de nodige
flexibiliteit een sleutelverdeling moet zijn. Spreker kan dan ook akkoord
gaan met de sleutel die burgemeester en wethouders gehanteerd hebben.
Hij ziet geen reden om die sleutel te gaan wijzigen in de richting zoals de
heren Brandsma en Van der Hulst voorstaan. Zij willen n.l. dat eerst in
de directe behoefte aan één bepaald soort woningen wordt voorzien en pas
daarna verder gaan met de sleutel van burgemeester en wethouders. Spre-
ker onderschrijft de gedachte van de heer Brandsma, dat, hoe men het
ook wendt of keert, de woningbehoefte bij de lagere inkomens groter is
dan bij de hogere inkomens. Spreker kan daar bijzonder veel redenen voor
aangeven. Het is ook bepaald niet zo, dat de woningbehoefte bij de hogere
inkomens zô belangrijk zou afwijken van die van de lagere inkomens, als
dat uit de cijfers van de ingeschreven woningzoekenden zou kunnen blij-
ken, maar in het algemeen is spreker het er wel mee eens, dat men met
zijn klompen kan aanvoelen, dat er bij de lagere inkomens een grotere
woningbehoefte bestaat dan bij de hogere inkomens. Hij zou het onwerke-
lijk vinden om daar niet van uit te willen gaan. De consequentie daarvan
is echter, dat men zo spoedig mogelijk in de woningbehoefte van de lagere
inkomengroep gaat voorzien en dat men dus zoveel mogelijk woningwet-
woningen zal bouwen. Maar dat neemt niet weg, dat men voor de ontwik-
keling van Heemstede op de lange duur, daaraan geen argument mag
ontlenen. Als de gemeente de eerste jaren voornamelijk woningwetwonin-
gen gaat bouwen en geen ongesubsidieerde woningen die laatste wo-
ningen kan men niet bouwen want men kan alleen maar bouwen waarvoor
toestemming wordt verleend dan kan spreker daarmede akkoord gaan
want de woningnood moet weggewerkt worden, maar spreker zou het
bepaald onjuist vinden deze noodsituatie op de lange duur en dus op de
sleutel in deze nota, te laten inwerken, want Heemstede zal, wanneer de
streekgedachte t.z.t. meer ingang vindt, voor een belangrijk gedeelte een
woongemeente worden voor de beter gesitueerden. Spreker wil hieraan
nog toevoegen, dat hij ook dâârom wel vrede met de verdeelsleutel van
burgemeester en wéthuoders kan hebben, omdat hij er wel voor voelt
Heemstede gedwongen een ietwat ander karakter te geven dan het geheel
vrij zou hebben gekregen en dus haar tegenwoordige wat meer gemengde
karakter te laten behouden. Spreker zou het niet op prijs stellen wanneer
Heemstede te sterk alleen en woongemeente zou worden voor de hogere
inkomens en de lagere inkomens daaruit percentsgewijs min of meer zou-
den worden teruggedrongen. Wel zal men er bij de streekgedachte reke-
ning mee moeten houden, dat Heemstede in verhouding tot Haarlem,
