30 januari 1965
21
De heer Verkouw merkt op, dat in die open plekken alleen de namen
van de hypotheekgever en -nemer en het bedrag, het rentepercentage en
de aflossing moeten worden ingevuld.
De heer Minderop: „Het gaat mij om de kardinale punten: rentepercen-
tage en aflossing."
De beer Verkouw zegt, dat, wanneer burgemeester en wethouders nu
zelf al in artikel 4 stellen dat er een bepaald verband gelegd moet worden
tussen de rente die de gemeente op het tijdstip dat de gelden worden
opgenomen zelf moet betalen, zij zeker op dezelfde wijze zullen handelen
bij het verlenen van garantie. Er is een gemeente geweest die heeft
willen afwijken door het gemiddelde rentepercentage te nemen, dat op
het ogenblik 4% is, terwijl de huidige rente 6 is. Het wordt niet
getolereerd dat het gemiddelde rentepercentage wordt aangehouden. Het
gaat om het werkelijke rentepercentage dat op het ogenblik van de ver-
strekking van de gelden door de gemeente moet worden betaald.
Wethouder Corver ziet het bezwaar nog altijd niet. Doordat bij de be-
groting alle garanties worden bekend gemaakt en door gedeputeerde
staten stuk voor stuk zullen worden goedgekeurd, is hier z.i. voldoende
controle op. A1 deze persoonlijke zaken behoeven dus niet in de openbare
raad behandeld te worden. Spreker heeft daar geen behoefte aan, maar
als de raad er anders over denkt, legt hij zich daar bij neer.
De voorzitter vindt het allemaal volkomen facultatief. Er kunnen zich
kwesties voordoen over de vraag waarom de een 100 hypotheek krijgt
en de ander niet, terwijl we weten dat de salarissen zo en zo liggen. Er
kunnen allerlei zeer bijzondere omstandigheden zijn als ziekte, vaste ver-
plichtingen die zijn aangegaan, borgstellingen, enz., er kunnen zich zoveel
familiezaken bij voordoen, dat allerlei varianten zul'len moeten worden
toegepast. Dat betekent niet dat de een het geld voor dit rentepercentage
krijgt en de ander voor dat, maar het gaat juist om de kwestie waarom
de een 100 garantie krijgt en b.v. een ander maar 50 Dat kan zijn
omdat men toevallig weet dat de vrouw ook geld heeft of dat er pas een
erfenis is ontvangen. A1 deze dingen lenen zich naar sprekers gevoelen
zelfs niet voor een behandeling in een geheime vergadering. Het wil hem
voorkomen, dat, wanneer daar toezicht van gedeputeerde staten op is, dat
toch zeer wel voldoende is. De raad kan er van overtuigd zijn, dat natuur-
lijk gestreefd wordt naar zoveel mogelijk algemene regelen, een algemene
basis. Daarvan wordt uitgegaan, maar daarop moeten varianten mogelijk
zijn, die afhankelijk zijn van het inzicht dat het college zich gaat verwer-
ven. Deze zaken zullen toch wel vaak zo subtiel liggen, dat zij niet voor
een behandeling in de raad, zelfs niet in een besloten vergadering, in aan-
merking komen, daargelaten, dat dan regelmatig besloten vergaderingen
zouden moeten worden gehouden. Spreker gelooft dat hier teveel wordt
gevraagd, teveel achter wordt gezocht en teveel gevaren worden gezien.
Dit is helemaal geen poging van burgemeester en wethouders om
bevoegdheden gedelegeerd te krijgen, maar eenvoudig een manier om een
praktische, spoedige en efficiënte afwerking van deze zaken, onder een
controle die de raad toch ook wel kan vertrouwen, mogelijk te maken,
zodat spreker de hoop heeft dat ook de aarzelenden, zoniet de tegenstan-
ders, zich toch nog met dit voorstel kunnen verenigen.
Het ontwerp-besluit wordt vervolgens zonder hoofdelijke stemming
vastgesteld.
