204
27 november 1969
dacht dat hierbij ook nog een ander aspect meespreekt, n.l. het vrijkomen
van grotere woningen. Spreker kan zich voorstellen dat een bejaard echt-
paar dat in een vrij groot huis woont met een vooroorlogse huurpnjs van
ol m f 150,ziin huis te groot acht en wel naar een kleme flat wil
verhuizen, maar de hogere huur daarvan niet kan betalen. In zo n geval
zou dat echtpaar, als de huurprijs door suppletie van de meerdere huur
dezelfde zou blijven, zeker bereid zijn zijn grotere huis te verlaten. Dat
lijkt spreker ook een facet om naast de motieven van de heer Verkouw,
eens te bekijken. Hij sluit zich graag aan bij het verzoek van de heer
Verkouw om de gedane suggestie nader te overwegen.
De voorzitter kan dat uit naam van het college toezeggen, maar het is
z.i. een zeer moeilijke materie.
De heer Verkouw: „Lijkt het u niet interessant om daar eens op te
springen?"
De voorzitter: „Voor u wel. De toewijzing van woningen is met alle
facetten die zich daarbij voordoen, een dagelijkse zorg van het college.
De heer De Ruiter wil over deze kwestie nog een alge-mene opmerking
maken. Op zichzelf is de gedachtengang van de heren Verkouw en
Brandsma natuurlijk aantrekkelijk. In Nederland is men al een tiental
iaren bezig te onderzoeken in hoeverre het mogelijk îs het subsidie-
systeem voor woningbouw om te schakelen van een algemene regeling
naar een individuele regeling. Dat is eigenlijk het punt dat de heer Ver-
kouw aan de orde stelt en dat is dan een kwestie die op het hoogste
regeringsniveau moet worden uitgemaakt en die, hoewel burgemeester en
wethouders uiteraard alles in overweging mogen nemen, naar sprekers
mening zich volstrekt aan de invloed van de raad en het college onttrekt.
Dit is een kwestie van subsidiesysteem waarvoor gekozen is en waarm de
gemeente individueel onmogelijk een wijziging kan brengen, hoe pijnlijk
en ogenschijnlijk dom de toepassing misschien ook wel eens mag lijken.
De heer Brandsma: „De gemeente Den Haag doet het al."
De heer De Ruiter merkt op dat dan zo'n gebouw als een bejaardenflat
met verzorging wordt gekwalificeerd. Normaal gesproken mogen geen
woningen toegewezen worden aan hen wier inkomen daarvoor te laag is
en dan op grond daarvan een bijdrage te geven. Dat past niet in het
systeem. Spreker neemt aan dat het binnen een vijftal jaren wel mogelijk
zal zijn, want er wordt hardnekkig naar gezocht hoe dat in de praktijk te
realiser'en zal zijn. Maar dit is duideiijk een zaak van nationaal niveau.
De voorzitter: „Het is een zaak van het college en dat houdt uiteraard
rekening met datgene wat in de raad naar voren wordt gebracht."
Het ontwerp-besluit wordt vervolgens zonder hoofdelijke stemming vast-
gesteld.
Xill STRBBKPLAN VOOR ZUID-KENNEMERLAND.
ONTWERP-HERZIENIN G 1970.
Het voorstel met ontwerp-besluit is opgenomen in de gedrukte stukken
onder volgno.
129. Streekplan voor Zuid-Kennemerland. Ontwerp-herziening 1970.
De voorzitter deelt mede dat de commissie voor openibare werken en de
commissie voor de volkshuisvesting zich hiermede kunnen veremgen.
De heer Smit vindt dit een bijzonder belangrijk punt. Hierover is al veel
te doen geweest en de raad staat nu weer voor een zeer ernstige beslis-
sing. De vraag komt naar voren of de raad hieraan moet meewerken. Als
