rpïwrrhlgeZe^d(itSprelîer heeft duidel«k in dat voorstel naar vo-
ren willen brengen dat hij meent dat de raad in de verordening op de com-
84 16 maart 1972
vertalen zoals hij zojuist en ook anderen hier hebben gedaan. Dan
fnlTT sprcker dat de raad er verstandig aan doet in deze het college te
f *?a. hem een zeer bruikbare werkmethode en dan dacht
spreker dat ook tegemoet wordt gekomen aan datgene wat de leden van
de meerderheid van de commissie hier vanavond hebben gezegd. Ook zii
toonden bereidheid om de minderheid in deze tegemoet te komen.
trTTTTf JagCf voorstel dat h« de vorige keer heeft ingediend
toch nog even toelichten, want men schijnt niet meer precies te weten
missïes ka,n stiellBn, dat een commissie het recht heeft om zelfstandig een
hoorzittmg te organiseren en dat dan het college zijn medewerking daar-
aan moet verlenen. Spreker meent dat de heer Rücker het duidelrik heeft
begrepen als hij zegt dat hij dâär dat bezwaar tegen heeft. Dat is dan
mJ de stemming over dat voorstel de vorige keer duidelijk gebleken
want dat was de bedoeling van dat voorstel. Er is toen ook gesteld en
spreker heeft toen gezegd dat dat vanzelfsprekend was, maar dat het hem
met ver genoeg ging dat het college wel sterke papieren moet hebben,
oals de heer De Ruiter het uitdrukte, om een hoorzitting af te wijzen.
Spreker meent toch wel dat de vorige keer duidelijk gebleken is hoe de
kaarten lagen.
De voorzitter zegt dat over het voorstel van de heer Jager inzake het
ou en ,van.,een °Penbare hoorzitting, die door de commissie gewild wordt
uitdrukkehjk is gestemd. Als er onduidelijkheid zou bestaan omtrent dit
PUUt kan de raad er van overtuigd zijn dat spreker het als zijn taak en
phcht ziet en wil spreker uitdrukkelijk toezeggen dat hij er op zal terug-
sD^kerapnht w onderwerP nog nooit heeft gesproken. Doch
a v1-, g6Zlen het aantal nren dat er de vorige keer aan is be-
en mogehjk ook vanavond nog besteed zal worden, bijna ondenkbaar.
Wethouder Van Wijk merkt op dat er tussen de sprekers van vanavond
de tevn?8 bepafld &een Prlneipieel, of diepgaand verschil bestaat over
te V05en procedure brj bestemmingsplannen. Terecht is opgemerkt dat
men met elkaar naar de juiste weg moet zoeken om het beste resultaat
te bereiken- De heer Yan den Briel heeft de beide standpunten kort samen-
gevat zoals ze uit het rapport van de commissie democratisering naar vo-
een nSri^t"166? zegt dus: programma van eisen; de commissie;
een praatplaat, stedebouwkundige; commissies; hoorzitting Dus een
®°°rt keukenwerk en daarmee naar buiten treden. De minderheid staat dus
het standpunt: burgemeester en wethouders maken een nota publice-
hnnrîftZ0V6^ "î0^11^ zodat de burgerij daarvan kennis draagt en dan de
di> f antw°ord van de meerderheid was toen dat de burgerij
e ook vertaald zal Wlllen Zlen ln tekeningen. Nu doet de heer Van
nnntPD niQna^LSpry lge,I°®,len een goede suS&estie, die de twee stand-
punten naar elkaar toe haalt, door te zeggen dat de plannen die het college
heeft na overleg met de commissie, dan ook maar zo vroeg mogeliik ge-
?Ub eeerd moeten worden. Laat die dan maar vast naar buiten komen en
an îs dus eigenhjk voor een groot deel voldaan aan wat ook de minder-
heib J.00rstelt'1Nu ls er vanavond gesteld dat er eigenlijk 3 plannen zijn,
namelijk: minderheid, meerderheid en college, en dat ligt niet helemaal
duidelijk Spreker meent dat dit komt omdat het cXge aaSvankelflk op
het mm^rheidssRmdpunt stond. Toen kwam er een zin voor in het eerste
zin li,Tdade°PgeStelhtWah fadat het college de zaak besproken had, en die
t aCf en van g'root belang de inwoners in een zo vroeg
mogelijk stadium bij het overleg te betrekken, maar achten het beter het
programma van eisen neergelegd in enkele schetsen op een hoorzitting te
tSTT i een,ef and6r ln de commlssle aao de orde is gesfeld
heeft het college later geoordeeld dat dit toch te onrijp was en toen
