!99 25 mei 1972
zou een sluipweg worden en dat zou bovendien, net als bij de Johan Wa-
genaarlaan, weer een woongebied in tweeën delen. En is dat nu wel nodig?
In de verkeerscommissie was men daar niet van overtuigd. Men voelde
wel wat voor sprekers gedachte van twee doodlopende armen die samen-
komen op het parkeerterrein van het ziekenhuis. Overleg hierover met de
directie van het Diaconessenhuis wees uit dat zij het niet wensten. Maar
een ziekenhuisarts vertelde spreker later weer dat de medici in zulke za-
ken niet zijn gehoord en dat de urgentie van razendsnelle verbinding sterk
overtrokken wordt, dat werkelijke spoedgevallen met loeiende sirenes
enz. slechts 2 of 3 maal per jaar voorkomen in een hospitaal van deze om-
vang. Volgens spreker is het college te snei gezwicht voor de argumenta-
tie van het ziekenhuisbestuur. Hij is dus tegen een doortrekking van de
Mesdaglaan tot op de César Erancklaan, een weg die voor sluipverkeer
wordt gebruikt. Het kruispunt op zich kan wel hetzelfde blijven, inclusief
de stophchten, die wel nodig zullen zijn. 200 m verderop is de kruising met
de Wagnerkade, op zichzelf gezien is hier de doortrekking van de groen-
strook, dwars over de kade, een positieve gedachte. Maar dan is het weer
onlogisch om hier, zonder stoplichten, de weg te gaan versmallen van 2
maal 7,50 m, dus 15 m in totaal, tot 2 maal 3,5, dus 7 m breed op de be-
staande César Francklaan. Spreker was blij met de suggestie van de heer
Van Exel, een A.N.W.B.-deskundige in de verkeerscommissie, om de César
Francklaan een beperkte breedte te geven en de trottoirs breed te houden.
îjn suggestie is overgenomen maar iaat men dan ook de consequentie
trekken en niet in het plan de weg zonder barriêre van stoplichten of iets
dergelijks ruim twee maal zo breed maken. Sprekers voorstel is om in
elk geval over dit laatste stuk, maar ook over de andere delen, de over-
dimensionering te compenseren door bredere bermen, of dus fi'etspad en
rijbaan of door een brede middenberm. In het laatste stuk zou op deze wijze
een micldenberm kunnen ontstaan van 10,80 m en de ecologische berm-
beplanting, die vooral op zo'n bochtige weg een prachtige bescherming zou
bieden, lijkt spreker daar wel ideaal. Aan de andere kant, en dat is het
enige nadeel, hebben de bermen de neiging spoedig weer asfalt te worden,
zoals bij de Dreef. Als men dus een brede middenberm maakt zit er dus de
kans in dat men die middenberm later weer opoffert en er dan toch asfalt
van maakt. Wil men een definitieve smalle weg hebben dan moet men
eigenlijk de grond ter vveerszijden daarvan verkopen, zodat het alleen nog
maar heel moeilijk onteigend kan worden; bovendien vormt het ook weer
een betere geluidsbarriêre voor de woningen in de Schouwbroekerpolder.
Want een weg is een weg; wat eenmaal asfalt is, wordt nooit meer groen.
Dat is ook het hoofdmotief van de sterke bewogenheid van sprekers frac-
tie bij deze materie. Dat maant dus tot een enorme zelfbeseersing en voor-
zichtigheid met de planning en aanleg van verkeersaders. Dat brengt spre-
ker ook op het volgende aspect, de rijksbijdrage. Zodra men vanwege het
interlokale karakter een bijdrage vraagt, is men genoodzaakt het inter-
lokale verkeer te tolereren. Dan ook zal men deze routes gaan zien als een
voorlopige oplossing voor de zuidelijke randweg. En het voorlopige karakter
kan dan wel eens definitief worden, en dat moet niet gebeuren. De verleng-
de Cesar Francklaan mag wel op een bescheiden wijze bijdragen tot een
vlotte verkeersafwikkeling van het lokale oost-westverkeer aan de zuid-
kant van de agglomeratie, maar moet niet de mogelijkheid bieden tot uit-
stel van de werkelijke zuidroute. Het is een moeilijke materie, maar ook
heel belangrijk voor het leefklimaat in onze gemeente Heemstede. Zo in-
gnjpend dat sprekers fractie het noodzakelijk heeft gevonden het college
te verzoeken een speciale raadsvergadering te organiseren om te werken
aan dë totaliteit van het verkeersgebeuren in Heemstede. Spreker is op-
recht verheugd dat het college daarin heeft toegestemd. Het college heeft
voor deze vergadering om suggesties gevraagd, waarop de leden van spre-
kers fractie zich m deze zaak hebben verdiept. Het college heeft daarna
