1 februari 1973
7
nen liun kinderen rustig de deur uit laten gaan. Cumibemauld is van een
zelfde grootte als Heemstede, hier is dat echter niet meer mogeltjk, maar
moet het streven toch zijn om de veilige gebieden zo groot mogelrjk te
maken. In sprekers suggestie stelt hij voor de indeling zö te maken, dat
redelijk grote woonlobben ontstaan waar geen doorgaande weg de wijk
doorkruist. Woonwijken liggend aan doorgaande wegen moet men afscher-
men voor sluipverkeer zoals dat en dat is een andere mogelijkheid die
ook nog aanwezig is in Duitsland en Zwitserland reeds gebeurt. Brj de
toegangen kunnen zoals ook daar gebeurt borden worden geplaatst m
de geest van „anlieger frei", hetgeen zoiets betekent als „behoudens be-
stemmingsverkeer", onder het bord verboden voor motorvoerturgen. An-
dere landen gaan ons hier dus in voor: Zweden, Duitsiand en Zwitserland.
Wat betreft de Laan van Rozenburg schept het college weliswaar een
precedent, maar spreker ziet niet in waarorn dit een niet-geredhtvaardrgd
precedent is. Men zal toch ergens moeten beginnen. Indertijd stelde spre-
ker voor een andere straat af te sluiten; deze was echter weer te smal
om de draaicirkel aan te ieggen, maar de Laan van Rozenburg rs te breed.
ïoen spreker voor het eerst hoorde van de aktie „sluit de laan was hrj
ook niet direct overtuigd van de noodzaak om juist deze laan verkeersarm
te maken, omdat hij dacht dat de breedte van de weg en de rntensrteit van
het verkeer er niet om vroegen. De teilingen echter die de bewoners heb-
ben verricht, wijzen op een aanmerkelijke drukte, terwijl het fert dat de
laan zo mooi breed is bij nader inzien toch ook niet mag leiden tot af-
wiizing van het verzoek. Daarvoor ligt hij namelijk toch te dicht brj de
doorgaande routes Zandvoortselaan en Herenweg, die durdelijk voor het
verwerken van veel verkeer zijn aangepast. Spreker verzoekt dan ook
dringend het experiment, zoals dat in de verkeerscommissie rs besproken
te doen plaatsvinden. En wat de algemeenheid betreft verzoekt hij zo snel
mogelijk de materie van straatafsluitingen in de verkeerscommissie te
behandelen.
Mevrouw Diel was nogal teleurgesteld over het feit, dat het college het
voornemen heeft, om een besluit te nemen dat niet geheel overeenkwam
met wat de meerderheid van de verkeerscommissie geadviseerd had.
Spreekster weet wel dat het college het advies van de verkeerscommissie
formeel min of meer naast zich neer kan leggen, maar zij vraagt zich toch
af of in dit geval de verkeersdelegatie die in 1964 door de raad ver-
leend is wel juist gehanteerd wordt. Het advies van de commissie luid-
de: laten we een proef nemen van 3 of 6 maanden, dan kunnen we ook
een goed beeld krijgen van de seizoeninvloeden, en na het afsluiten van de
proef kunnen we dan beoordelen welke voor- en nadelen aan deze afslui-
ting verbonden zijn, en naar aanleiding daarvan een definitieve beslissing
nemen. Wat willen de bewoners De bewoners willen graag dat hun straat
bevrijd zal worden van het doorgaande verkeer. Uit de tellmgen, die zowel
door de politie als door de bewoners zijn verricht, en die zeer wel met
elkaar overeenstemmen, blijkt, dat 85 van het verkeer op de Herenweg,
komende uit de richting Haarlem, gebruik maakt van de Laan van Rozen-
burg. En haars inziens is de enige reden het vermijden van het rode stop-
licht, dus louter egocentrische motieven, wat zij de automobilisten overi-
gens niet kwalijk neemt. Maar om daaraan tegemoet te komen, îs toch
weer wat anders. Haars inziens hoeft deze laan ook niet open te blijven
om een meer vloeiender verkeersafwikkeling te bewerkstelligen. Want een
zeer geschikte weg, pas gereconstrueerd, ligt 100 meter verder en îs heel
goed in staat om het doorgaande verkeer te verwerken. Bovendien maakt
een vergelijking van de Laan van Rozenburg met de Zandvoortselaan îe
toch voor een ieder moeilijk vol te houden, dat de Laan van Rozenburg een
goede verkeersweg is voor het doorgaande verkeerDe breedte is er inder-
daad, maar de breedte van een weg maakt niet alleen uit of deze weg ge-
