mm
mmmmm
1J1IMI
83
29 maart 1973
communicatiestoornis betreft de mededeling op 5 maart jl zsoals het
comite spreker per telefoon liet weten. Op die datum sdhijnt aî gezegd te
zijn, op wat voor manier dan ook, dat de regeling niet door zou gaan
bpreker vindt het een verwarde zaak, want toen hij de vraag op 15 maart
stelde, en alle înformatie uiteraard niet had anders stelt men geen
vragen bleek hem dat als hij het raadiiuis had opgebeld wat hij pas de
aag daarna deed, men dan weer een heel ander verhaal krijgt. Eigenliik
is dat de derde reden, namelijk dat in de chronologische opzet iets niet
helemaal juist is, en dat betreurt spreker. Er zitten manco's in Men kan
er eigenlijk heel weinig over zeggen, omdat men het juiste van de zaak
niet weet en daarom voelt tnen zich machteloos als raadslid. Wat betreft
de communicatie heeft het college steeds gewacht tot het iets definitie-
vers wist om het comité op de hoogte te stellen. Men kan nog wel de
raadsleden op de hoogte stellen door middel van een briefje, maar spreker
kan zich voorstellen dat het moeilijk is om de burgerij, en één of meer
aktiegroepen voor te lichten over datgene wat er gebeurt. Daarom kwam
spreker op de gedachte om in de hal van het raadhuis enkele mededelin-
genborden te plaatsen, die bediend kunnen worden door de receptioniste.
Op die borden kan men dan lezen welke mededelingen het gemeentebestuur
doen neeft' zoaIs: de burgemeester is aan het telefoneren met Haarlem
over de Lanckhorstlaan. De voorlichting is een zaak die niet goed uit de
verf is gekomen. Spreker vraagt om daar eens aandacht aan te besteden.
De heer Rücker merkt op dat er bepaalde zaken zijn die men ais het
ware zou kunnen aanwijzen als zijnde besmette zaken, waarin alles fout
moet gaan. Spreker gelooft dat dit ook van toepassing is op de kwestie
Lanckhorstlaan, die door een veelheid van factoren, vaak beslist zonder
de nadrukkelijk vehkeerde bedoeling van betrokkenen, toch altijd dus-
danige kortsluiüngen met zich medebrengt, dat de indruk wordt gevestigd
t er veel mis is gegaan en nog mis is. Maar aan de andere kant gelooft
spreker dat men wel moet proberen deze zaken in zoverre te relativeren
dat men de zaken zo goed mogelijk op een rij zet, en dan protoeert te
onderkennen hoe de feitelijke ontwikkeling is geweest en waar nu de
zaken werkelijk fout zijn gegaan. Het college weet uit ervarinig dat als er
op een gegeven moment in het Haarlemse beleid iets is wat de Heem-
steedse belangen raakt, en naar sprekers opvatting niet correct is of
beter zo'U hebben gekund, hij zeer zeker niet zou schromen dat aan de
orde te stellen. Er zijn zelfs collega-raadsleden die zich hieraan wel eens
storen. Ma,ar in dit geval meent spreker dat de gang van zaken toch
met zodamg îs, dat hier nu zonder meer de gemeente Haarlem als de
boosdoener moet worden aangewezen. Hier is sprake van een samenloop
van omstandigheden. We hebben eerst al veel tijd nodig gehad om tot een
eensgezinde beslissing te komen, die uiteindelijk resulteerde in de toe-
zegging aan het actiecomité Lanokhorstlaan om op een gegeven moment
zodanige voorzieningen te maken, in samenwerking met de gemeente
Haarlem, waardoor de overlast, althans zoveel mogelijk, zou kunnen
worden mgeperkt. De inkt waarmee het besluit geschreven werd, was
nauwelijks droog of Rijkswaterstaat wordt ineens meer dan aktief en de
reconstructie van het kruispunt Spanjaardslaan/Wagenweg wordt 'onder-
handen genomen, waardoor de onmiddellijke uitvoering van de besluit-
vorming van de raad noodgedwongen diende te worden opgeschort Dit
is een kwestie waar noch de gemeente Haarlem, noch de gemeente Heem-
stede, noch lemand anders iets aan kan doen; dat is een samenioop van
omstandigheden. Wanneer spreker de inhoud van de nota nog eens de
revue laat passeren, en tevens kennisneemt van de berichtgeving die de
raadsleden, en zeker de fractievoorzitters, hieromtrent bereikte van het
aktiecomite Lanckhorstlaan, dan gelooft sproker dat er twee punten
duidelijk naar voren komen. En dat is ôp de eerste plaats dat het weer
