l\ AV-v
101
29 april 1982
De heer 7an der Hulst zegt dat aan de vaststelling van deze regionale
woonrinmteverordenïng een tijd van moeizaam onderhandelen vooraf is ge-
gaan. Vooral in Haarlem heeft het overleg met betrokkenen zeer veel tijd
în beslag genomen. Nu de woonruimteverdeling mede ook door de bouw van
Noron een regionaler karakter zal krijgen, is het van uitermate groot be-
lang dat men in deze regio gaat werken met een uniforme regeling zodat er
vooral duidelijkheid naar buiten zal ontstaan, onder andere wat betreft
de puntentel1ing. Men kan nu weten hoe dat in bepaalde omstandigheden
werkt en tot welk totaal aantal punten dat zal leiden.
Zijn fraktie stemt er mee in dat er een folder verspreid zal worden waar-
in dit alles op een duidelijke en begrijpelijke wijze wordt voorgesteld,
want daar is de verordening natuurlijk wat minder geschikt voor. Zij hoopt
dat de meuwe verordening niet alleen in de regio maar vooral ook in
Heemstede die duidelijkheid zal geven die de mensen er eigenlijk van ver-
wachten, want tot nu toe was dat in Heemstede niet aan dit soort verorde-
mngen gebonden en dat betekende dat men daar eigenlijk niet al te veel
van wist. Spreker hoopt dat ook in de folder die verspreid gaat worden
heel duidelijk bij de Heemstedenaren overkomt hoe de woonruimteverdelina
tot stand komt.
De heer Borghouts brengt naar voren dat vanavond, althans in hoofdzaak
een lang gekoesterde wens van zijn fraktie zal worden vervuld met de vast-
stelling-van de nieuwe woonruimteverordening waarin een urgentiesysteem
zit. Spreker vraagt of het echt zo zou zijn zoals in artikel 11, 2e lid',
staat dat van echt gescheiden personen niet of niet meer duurzaam aan het
arbeidsproces deelnemen. In de commissie is gebleken dat de verordening
niet aanstonds helder als kristal is, het leek meer matglas. Daarom vraagt
hij vooral een goedeen duidelijke voorlichtingsfolder samen te stellen,
want met de informatie die in de verordening en in de nadere voorschriften
staat komen de mensen er niet. Verder vraagt hij wanneer de verordening
în werking treedt. Het college is voornemens het urgentiesysteem na een
jaar te evalueren. Spreker vraagt dan het geheel van regels eens in de eva-
luatie mee te nemen en daarbij dan ook de woningzoekenden te betrekken
dat zijn de mensen waarom het in feite gaat en om niet alles alleen vanuit
de bestuurlijk-technische hoek te bekijken.
Als men het over de woonruimteverordening heeft dan heeft men aan de ene
kant de woningvoorraad, in Heemstede voor een zeer groot gedeelte bestaan-
de uit koopwoningen en voor een kleine minderheid uit huurwoningen in het
bezit van woningbouwcorporaties en de rest uit huurwoningen in bezit van
partikulieren. Aan de andere kant staan de mensen die graag een woning wil-
len hebben en hier manifesteert zich dat in ongeveer 1000 woningzoekenden
op een lijst, die dat weer vertaalt in een tekort aan woningen. De over-
brugging tussen die twee blokken is het toewijzingsbeleid, zoals dat sy-
steem nu is: woonvergunningeneen indirekte manier en een direkte manier
door het toevyijzen door het college van woningen van met name de woning-
bouwcorporaties. Dat stelsel van woonvergunningen is eigenlijk een nood-
maatregelgebaseerd op de woonruimtewet 1947, nodig door een groot tekort
aan woningen in de naoorlogse periode waar wat aan moest gebeuren. Helaas
îs dat systeem nog steeds voor grote delen van het land aktueelDe lei-
dende gedachte bij die woonruimtewet was dat de overheid moet bevorderen
dat er een doelmatige verdeling van woongelegenheid tot stand komt, met
natuurlijk inachtneming van zo groot mogelijke rechtvaardigheid. Dat is
nodig want het ging toen en nu nog steeds om het distribueren van te
schaars goed. Juist omdat het een schaars goed is moet die distributie
zo objektief mogelijk en zo inzichtelijk mogelijk voor de mensen diedaar
belang bij hebben plaatsvinden. Dat lost de woningnood natuurlijk nietop,
