270 ruimtelijke ordening zijn overeengekomen en waarmee het college zich heeft verenigd. De heer Soileveld gelooft dat het thans een belangrijk moment is: selektie van een pian en van een projektontwikkelaarwaarmee in ieder geval verder gepraat gaat worden. Als alles goed gaat zal deze projekt- ontwikkelaarals hij kan voidoen aan de voorwaarden, naar alle waar- schijnlijkheid ook dit plan gaan realiseren. Daar er kenneiijk weinig zaken binnenskamers te houden zijn en spreker doelt hiermee op het kran- tenartikel van enkele weken geleden waarin reeds duideiijk werd aange- kondigd welk plan het zou worden en de daarna gehouden commissieverga- dering, waar vanzelfsprekend al in de openbaarheid gesproken is, gelooft hij dat hij het beste met de deur in huis kan vallen en nog eens kan me- dedelen dat de V.V.D.-voorkeur uitgaat naar het Nevanco-plan. Nog even terugkomend op de procedure zegt spreker dat het ging om een prijsvraag, een interessant gebeuren, hetgeen drie totaal verschillende concepten heeft opgeleverd. Wanneer men naar de burgerzaal van het raad- huis is gekomen waar de plannen gedurende lange tijd uitgebreid tentoon zijn gesteld, dan heeft men kunnen zien wat Heemstede te wachten staat en heeft me.n een oordeel kunnen vormen en wellicht ook zijn mening ken- baar kunnen maken. Dat had dan kunnen gebeuren o.a. middels een inspraak- procedure, waar de betrokkenheid van de bevolking en de mening over de plannen duidelijk naar voren hadden kunnen komen. Helaas is dat er niet geheel of in het geheel niet uitgekomen, want de opkomst en de inbreng via de inspraakprocedure is minimaal geweest. Wellicht iets om voor een volgende keer, ook al is iedere keer en ieder projekt dan weer anders, te onthouden en zich daar een volgende keer op te beraden en lering uit te trekken. Inzake de prijsvraag zegt spreker dat er een enorme hoeveel- heid werk is geleverd door de projektontwikkelaars en door de projekt- groep en hij wil graag beide groepen een kompliment maken voor het dege- lijke werk wat zij hebben verricht, waarbij met name de projektgroep de moeilijke taak had de kwantitatieve en ook kwalitatieve afwegingen te maken, aspekten die soms moeilijk in cijfers zijn vast te leggen en om uit de rijstebrij van beoordelingen met een redeiijk duidelijk beeldnaar voren te komen en dat te presenteren aan de commissie en andere geïnte- resseerden. Bij de beoordeling van de projekten moet men zich realiseren dat ieder plan tot op zekere hoogte een compromis is, omdat er ongetwij- feld mensen zullen zijn die hij het realiseren of het aanwijzen van de winnende projektontwikkelaar zullen vragen of dat nu niet anders had ge- kund en die het met bepaalde onderdelen helemaal niet eens zijn. Dat compromis moet er wel uitkomen als men kijkt naar de moeilijke rand- voorwaarden die er gesteld zijn en dan denkt spreker aan een aantal fak- toren zoals de vorm van het terrein, de ligging van het terrein, een totaal verschi1lende bebouwing aan oost- en westzijde, de vereis- te hoge woningdichtheid, de financiële haalbaarheid en overige zware eisen die in het programma van eisen waren ondergebracht. Daarom gelooft sprekers fraktie dat er geen enkel plan was dat er bij eerste aanzien direkt uitsprong. Wellicht dat een plan iemand wel aan- trok, maar bij nadere bestudering bleken er dan weer de nodige nadelen aan te zitten die men in een ander plan niet tegenkwam. Spreker meent dat men het zo toch wel moet zien, dat het voor de projektgroep, maar ook voor de frakties en met name kan hij natuurlijk voor zijn fraktie sprekeneen vrij zware bevalling is geweest om uiteindelijk met één aanbeveling naar voren te komen. Hij meent dat de cijfermatige benade- ring van de projektgroep dat ook wel aangaf. De optelsom die gemaakt is voor ieder plan toonde een beeld van beoordelingenvan een uitein- delijk rapportcijfer zou men kunnen zeggen, die erg 27 oktober 1983

Krantenviewer Noord-Hollands Archief

Raadsnotulen Heemstede | 1983 | | pagina 25