24 noveraber 1983
305
Tot slot nog dit. Wij werken samen in deze raad om zoveel als raogeiijk
tegemoet te komen aan de wensen, die door de bevolking worden geuit.
Wij doen dat na zorgvuldige afweging van belangen tegen het licht van
wat raogelijk is.
Ik ben bang dat we de komende jaren veel mensen teleur moeten stellen
omdat we eenvoudig de ruirate niet hebben om hun wensen te realiseren.
Laten we daar dan ook duidelijk over zijn: laten we NEE durven zeggen,
als het NEE moet zijn, maar dan wel heei duidelijk maken waarom!
Daarmee kiezen we dan voor een beleid, waarbij burgers niet met vage
beloften aan het lijntje worden gehouden, maar behandeld als volwassen
mensen en voor "vol" aangezien: een LIBERAAL beleid!"
De heer Van der Hulst: "Mijnheer de voorzitter. Bij mijn algemene be-
schouwingen van een jaar geleden maakte ik er gewag van, dat het toen
kersverse kabinet-Lubbers net begonnen was met het gigantische karwei
om het financieringstekort terug te dringen. In de Troonrede van 20 sep-
tember j.l. hebben we kunnen horen dat het kabinet daarin lijkt te sla-
gen, zij het ten koste van ingrijpende bezuinigingen. Voor het eerst
sinds vele jaren is een consolidatie van het financieringstekort te ver-
wachten. Je mocht hopen dat de algemene konklusie zou luiden: we zijn op
de goede weg, de weg uit de economische problemen.
In plaats daarvan heeft vooral het inkomensbeleid van het kabinet een
storm van verontwaardiging doen opsteken. Mijn fraktie meent dat die ver-
ontwaardiging op de keper beschouwd onterecht is.
Bij zijn algemene beschouwingen in de Tweede Kamer op 11 oktober heeft de
fraktievoorzitter van het C.D.A., de heer De Vries, uitvoerig stilgestaan
bij dat inkomensbeleid van het kabinet. Hij herinnerde eraan dat er niet
alleen sprake is van een matiging van inkomens, zoals veelal de indruk
wordt gewekt, maar ook van een verlaging van de sociale premiedruk en de
belastingdruk. Het gaat dus om een pakket van maatregelen. Het resultaat
van de laatste versie van dat pakket is, dat per 1 januari 1984 de uitke-
ringen er netto niet op achteruit gaan. Als dan ook nog blijkt, dat voor
ambtenaren de klap veel minder dramatisch is omdat de netto-salarissen
tot ongeveer 70.000,— per jaar er niet op achteruit gaan, vraagt mijn
fraktie zich in gemoede af of het verantwoord is als protest tegen zulke
maatregelen het maatschappelijke leven op zo'n wijze te ontwrichten als
waarvan we de laatste weken getuige zijn geweest. Overigens is onze frak-
tie zich ervan bewust dat er wel degelijk sprake is van koopkrachtoffers
Ter illustratie van onze economische problemen wijs ik er nog maar eens
op dat de rijksoverheid volgend jaar van plan is zo'n 162 miljard uit te
geven en verwacht zo'n 126 miljard binnen te krijgen. Een tekort dus van
36 miljard oftewel 100 miljoen per dag!
Wat is de kontekst van onze economische problemen? Ons inziens deze, dat
de verzorgingsstaatopgezet ais een vangnet van basiszekerheden, is ver-
worden tot een mechanisme om bijna alle zorgen en problemen op af te wen-
telen. Mensen worden meer aangemoedigd om na te denken over hun rechten
dan over hun plichten. De samenleving wordt wel geacht solidair te zijn
met de burger, maar de burger niet meer met de samenleving. Het C.D.A.
heeft een uitgesproken visie op de oplossing. In die visie moet de ver-
zorgingsstaat worden omgebouwd tot een verzorgingsmaatschappij
In die maatschappij is sprake van evenwicht tussen overheidszorg en zorg
van mensen en groepen voor elkaar. Het gaat om een meer zorgzame samen-
leving, waarin mensen en groepen van mensen, in gezinnen, in kerken, in
maatschappelijke organisatiesweer solidariteit en verantwoordelijkheid
