191
28 juni 1984
gekomen tot het wethouderschap, daar rolde hij als vanzelf in; het ge-
mak schijnt er vanaf te stralen als je ook zijn persoon ziet. Maar dat
is natuurlijk maar schijn. Eên van de belangrijkste redenen dat het
maar schijn is, is de geweldige manier waarop u door de jaren heen uw
man heeft ondersteund. Wij zijn er dan ook van overtuigd dat dat een
heel belangrijke reden tot zijn succes is.
En omdat we nu afscheid nemen en de dankbaarheid van de gemeente aan
hem willen betuigen, zou ik dat in de allereerste plaats heel simpel en
heel gewoon tot uitdrukking willen brengen, door u een bloemetje namens
de gemeenteraad van Heemstede aan te bieden.
(Applaus)
Ja, dan zal ik maar Hans zeggen. Drie keer in de slag in vier dagen tijd,
dat had ik zo gepland: het formele afscheid van de raad van Heemstede,
op de informele toer morgen, afscheidsetentje van burgemeester en wet-
houders, en dan een formeel woordje in de burgerzaal Daar komt
natuurlijk niet veel van terecht, daar ben je de man niet naar, dus het
loopt waarschijnlijk allemaal een beetje door elkaar heen, maar dat lok
je dan zelf uit.
Ik stel me voor over een aantal jaren: de heer Reeringh, burgemeester van
Doorn, ergens op bezoek op een betrekkelijk willekeurig adres, maar al
pratende over nieuwe initiatieven, en die nieuwe initiatieven zouden dan
bijv. kunnen zijn de vestiging in Doorn van een badplaats, zegt de heer
Reeringh het volgende: "Het Zwitserse systeem, mijn waarde, is eenvoudig
een gat in de grond te slaan, stroomt er water uit dan heb je genees-
krachtige bronnen, als het water wel opkomt maar blijft staan, dan heb
je geneeskrachtige modderbaden, en is er helemaal geen water dan zet je
een bordje "Luftkurort"Let maar niet op mijn woorden, de helft ervan
meen ik niet, de andere helft meen ik anders, de derde helft komt ver-
keerd over, en de rest, ach de rest, heeft misschien nooit iets te be-
tekenen gehad."
U begrijpt dat dit een citaat is, een cltaat van de in de vorige eeuw
zeer beroemde in Doorn woonachtige schrijver Maarten Maartens, oftewel
Jozua van der Poorten Schwartz, die gewoond heeft op het Maarten Maar-
tenshuis, dat nu nog op de Zonneheuvel in Doorn in al zijn glorie pronkt
en waar nu het C.N.V. een studiecentrum in heeft gevestigd.
De man was tijdgenoot van Nicolaas Beets, korrespondeerde met Nicolaas
Beets, en de band met Heemstede komt daar een beetje naar voren.
Waarom zeg ik dit zo? Dezelfde man is helemaal vergeten in Nederland,
maar is toch wel vrij belangrijk geweest, heeft in Amerika en Engeland
een groot aantal boeken geschreven, en wat ik ook nog wel eens treffend
vind en wel eens meer heb aangehaald, de man 1s begraven in Langbroek,
is dat er op zijn graf het volgende staat: work 1s love made visible.
Ik vind het altijd een prachtige uitdrukking, want als je tracht je te
realiseren wat mijn rechterbuurman in zo'n 10 jaar, en dat is toch
niet niks, van zijn leven in de politiek van Heemstede heeft gedaan,
dan heb ik de neiging met alle barokke elementen die je dan geneigd
bent vanzelf naar voren te brengen, te zeggen gewoon hard werken. Je
bent in wezen wat dat betreft gelukkig een vrij simpel en nu en dan
ook een onzeker mens, waarvoor het werk een noodzaak is, en daar heeft
Heemstede op een formidabele manier van geprofiteerd. Je hebt zelfs
wel eens wat meer werk verzet dan nodig was, want je hebt een stijl van
werken die laten we zeggen wel eens wat overbodig water - in de roeierij
noemt men dat vuil water - produceert.
