25 februari 1988
43
en gefaseerd wordt vervangen. Bezuinigen op ambtenaren en overheidstaken
is een actueel politiek onderwerp. Investeren in ambtenaren en overheids-
taken dus ook. Ila reorganisatie van het ambtelijk apparaat en de taken
waar men thans voor staat acht zijn fraktie het niet verantwoord deze in-
vesteringen achterwege te laten.
Oe heer De Bruijn brengt naar voren dat de C.D.A.-rraktie over dit
onderwerp tweemaal fraktieberaad heeft gevraagd, nameljk. bij de behande-
ling in de commissie voor Personeel en Organisatie en idem in de commis-
sie voor financiën. En waarom zal men zich afvragen? Gunt de C.D.A.-frak-
tie het gemeentepersoneel dan geen goed meubilair? Iritegerideel.
Vaak spreken de C.D.A.-raadsleden zowel in commissie- als in raadsverga-
deringen waarderende woorden over ambtenaren, meestal bij de totstandko-
ming van belangrijke nota's, plannen en dergelijke. De heer Berkelmans
heeft het zojuist nog gedaan. En het zou hypocriet zijn om wél waarde-
rende woorden te spreken en het dan daarbij te laten. Dat zou goedkoop
zijn. Sprekers fraktie wil het dan ook niet alleen bij woorden laten,
maar gunt het personeel ook goede werkruimte, zoals spreker in de raads-
vergadering van 4 juni 1987 bij de behandeling van het verbouwingskre-
diet heeft gezegd en gunt het ook goed meubilair. Waarom dan nu toch
fraktieberaad gevraagd?
Daar zijn enkele redenen voor. Ten eerste gaat er de laatste tijd op fi-
nancieel gebied rond het raadhuis en het gebouw aan de Van den Eijndekade
heel wat om, zoals enkele honderdduizenden guldens voor de reorganisatie,
vele honderdduizenden guldens voor de automatisering, waarvoor vanavond
nog weer een krediet van totaal 230.000,— en meer dan eeri miljoen gul-
den voor de verbouwingen van het raadhuis en het gebouw Van den Eijnde-
kade. De raad is dus bepaald niet kinderachtig bezig.
En dan wordt nu een krediet gevraagd voor aanvulling en vervanging van
meubilair, dat in totaal 550.000,zal vergen. Als men ervan uitgaat,
dat in dat bedrag kortingen van soms 30% zijn verwerkt dan zou dat zonder
die kortingen op ongeveer 750.000,— neerkomen, driekwart miljoen gul-
den dus; een geweldig bedrag.
In de gewone procedures zou hiervoor een projekt moeten worden ingediend,
of zou, als de raad hiertoe zou besluiten, plaatsing op lijst II geschie-
den, met een uitvoering tenminste in een volgend jaar.
Maar nu wordt, door te beschikken over een tweetal reserves, voorgesteld
voor de eerste fase van de aanschaffingen en dergelijke een krediet van
210.000,-- beschikbaar te stellen, buiten alle prioriteitstelling om.
De laatste jaren is op velerlei terrein bezuinigd, soms zelfs met kleine
bedragen en vaak met zeer pijnlijke afweging, ook op terreinen waar de
raad eerder wat méêr geld had willen uitgeven dan minder.
De voorzitter heeft zojuist gezegd: als de middelen minder worden.
Om deze bezuinigingen niet toe te passen had de raad ôôk over de reser-
ves kunnen beschikken, dat behoeft bepaald niet beperkt te blijven tot
nieuwe zaken. Maar daaraan wordt blijkbaar nooit gedacht.
Uit de handelwijze van het college kan dus de conclusie worden getrok-
ken dat, als er maar over reserves wordt beschikt, alles dan buiten de
prioriteitstelling om kan gaan. Dit gaat sprekers fraktie veel te ver.
Bovendien: hoe komen deze handelwijze en dit krediet bij de burgerij,
die vaak de gevolgen van pijnlijke bezuinigingen moet ondervinden, over?
Ten tweede. De aanschaffingen worden nodig geacht om drie hoofdredenen:
a. voor wat ontbreekt,
b. voor wat kapot is,
c. voortvloeiende uit de automatisering en de reorganisatie.
