20 (Jeeember 1990
315
XII
ook over het belang van het kind in deze. Rr ia ook gezegd, dai het
juiat. ook in het. belang van de aanvrager is om een handvat te hebben
t.e kunnen prot.esteren wanneer er wordt geweigerri. Sprekera f.aktie
heeft z.reh in de eonmiasie kunnen aanaluiten bij de uitleg over artikel
9. Spreker heeft de verordening ook lat.en lezen d.Ktr roenaen, die Imiten
bezig zijn roet kinderopvangDe reantie was. dat men
wenat.e, dat het. bestuur van hun gemeente zo voortvarend hezig zou zijn
op dat gebied. Wat dat betreft denkt apreker dat het eoliege een
eompliment verdient. door nu een uit.gewogen reeks van artikelen in een
verordenrng op te nemen, waarmee men harvien en voeten kan geven aan de
kwaliteit van de kinderopvang. Opvalt, dat de verordening waaraan
mevrouw Noorman tijdena h,rar wet.horKieraehap indringend tieeft TO.ege-
werkt zelfs nog ruimer is geateld dan het model van de VNG. Met name
waar het gaat. om het aantal leidaters van de groep. Dat is mede geheurd
m overleg met de menaen uit de praktijk van dit werk in Heematede. Ook
sprekera frakt.e ia zeer hlij deze verxmiening en wenst iedereen
die bij drt werk betrokken is veel succes toe.
Wethouder mevrouw Mous zegt dat zij het fijn vi.uit dat de
raad blij ia met deze vero.dening. Naar aanleiding van hetgeen door de
heer Van Boltaringen îs gezegd merkt. spreekst.er op, dat de fict ieve
weigenng n.et is gekozen om het gemeentebestuur te dwingen tot een
vlotte heslissing. Dat zou een bij-effect kunnen zijn, ,mtal geen
gemeente het leuk vindt om beroepschriften te krijgen. Als die fictieve
weigering er n.et zou zijn, dan zou dat kunnen betekenen, dat als er rrn
de kerstdagcn bijvoorbeeld wat konijnenhokken zijn leeg gekcmKai, iemard
vorm van opvang in zou kunnen beginnen. Er wordt dmi een
vergunmng aangevraagd, maar gooit die i„ de verkeerde bus of komt on
de verkeerde afdeling terecht. Bij onzorgvuldigbeid van de gemeente
heeft zo îemand twee maanden later een vergunning. I>an ont.staat ei- een
ai t.uat 1 e waartegen derden moeilijk in het geweer kunnen koinen. Die
vergunning îs dan namelijk verieend, want een andere weg dan fictieve
weigering is er niet. Als een verotdening geschreven wordt diui is dat
a rjd beperkend voor de mensen die een vergunning nodig hebben. Dat i-
heel vervelend, maar ala men moet kiezen dan kiest men tocli vm.r
uegenen voor wie de verordening is geschreven, namelijk voor de
kinderen. Aan de andere kant zou men die verordening eigenlijk niet,
nodig hebben als daar geen fictieve weigering in zou zitten, want dan
zouden er bij laksheid van het gemeentebest.uur weer toestaruien kiuinen
ontstaan, d.e mer. nu juiat niet wil. Het. zet de gemeente dus voor de
emstige taak om die vergunningen ruimhartig te verlenen. De termijn
van twee maanden is vrij kort, dus er zal vlot gereageerd worden op het
aanvragen van vergunni ngenMet letrekking t.ot het iKizwaar tegen
artikel 23 zegt spreekat.er, dat zij zich niet. kan voorstellen, dat een
buurvrouw, die met. enige regelmaat, een t«ar kinderen .ui sehool op de
thee heeft, wordt achterra gezeten met de eis daar beriKrpskraiht.en voor
în te huren. Met die iKxioeling is deze verordening natuurlijk nooit
gemaakt. Het gaat namelijk om opvang, die in georganiseerd verliand en
tegen betal ing gebeurtSpreekster zegt. trw, dat ala er een vonn van
opvang gepleegd wordt door buren, die zou kunnen gaan I i jker, ot> een
aituatie waarin er een vergunning nodig is, dat de gemeente deze im-nsen
zal wijzen op de noodzaak van een vergnnning.
De heer Swinkelg is blij met de toezegging, dat er een
ruimhart ig beleid gevoerd gaat worxien.
îs
