ik vergat te knikken,
„Honderd vijf gulden, voor die meneer.,, eenmaal.,, ander
maal
Er werd een naam genoemd die ik me niet herinneren kan. Toen
ik weer enigszins helder denken kon, hoorde ik de veiling
meester zeggen; „Nummer 389een pakket boeken..."
Ik wanhoop bedacht ik; „Ik heb het niet gekocht", maar ik
voelde me van een zware last bevrijd. Ik kon me herinneren
dat iedereen in de zaal verstomd had gestaan, en de een de
ander gevraagd had; „Wat is er met dat pakket?", want geen
van alle pakketten in die serie was hogér gegaan dan 8 gul
den. Ook wist ik nog dat mijn tegenbieder het pakket boeken
direkt bij zich had willen houden en niet zoals gebruikelijk,
had laten wegleggen. Als in een droom stond ik op. Ik wilde
het boek zien. Het moest toch iets heel bijzonders zijn dat ook
hij er zo veel voor over had. Ik liep op hem toe, hij had het
pakket losgemaakt toen ik bij hem aankwam. Schuchter vroeg ik;
„Mag ik het even zien?"
„Wat bedoelt U?" vroeg hij beleefd.
„Het boek", zei ik.
„Welk boek?" vroeg hij weer vriendelijk.
„Dit", ik wees op de authentic edition.
„Hè..." zei hij hoogst verwonderd; „Bood U daarop?"
„Ja", zei ik, „U dan niet?"
„Nee", zei hij, „Dat boek wilde ik niet hebben."
In mijn ontzetting dacht ik; „Wanneer ik er niet geweest was
dan had hij het hele pakket boeken voor zes gulden gehad."
Datzelfde gold voor mij natuurlijk ook. Inmiddels had ik het
boek in handen^ ik bekeek het en zag dat het weliswaar een
mooie uitgave was, maar geen eerste druk. Toch zou ik het
graag in mijn bezit willen hebben, het boek was me dierbaar
geworden door de spannende momenten die ik er aan beleefd
had.
„Wilt U het verkopen?" vroeg ik.
„Jazeker", zei de kortstondige eigenaar, „GeeftU maar vijf en
twintig gulden,"
Ik begrijp nu nqg niet hoe ik het heb kunnen doen, maar ik
zeis „Voor tien gulden wil ik het wel hebben."
Hij keek me aan met ogen die veel vragen wilden, maar hij zei
53
