66
o Antwoord aan de Heer van Oorschot»
Ik weet niet of het waar is dat de Engelse rechters en
jury vaak inwendig hl ij waren als het onschuldig uitgesproken
kon worden (uit Dickens tirade tegen de gevangenissen waar de
misdadiger goed gevoed en gehuisvest wordt zou ik anders
concluderen), maar als het zo is, dan is Eichmann ook niet
als schruk te "beschouwen» Immers in zijn samenleving werd zijn
arbeid als prijzenswaardig aangezien, het werd zelfs van ho
gerhand geprezenHij kreeg er een hoge onderscheiding voorIn het
Derde Eijk was Eichmann ook een honourable man» Gaat men uit
van de uitspraak van Shakespeares There is nothing good nor
bad, but thinking makes it so, dan zijn zij beiden fatsoenlijke
dienaren van hun staat» Maar gelooft men dat er algemeen gel
dende wetten van menselijkheid zijn, dan zijn zij beiden geweten
loze schurken.
EMS»
o Hooggeachte Redacteur,
Ondanks mijn waardering voor het goede, in het artikel
„Wemmick and Eichmann'1 van Els Mayer-Swart, kan ik toch niet
nalaten te protesteren tegen de uitslag van de vergelijking
tussen W. en E»
Van W. weten wij dan, dat hij een waarlijk liefhebbend zoon
is en thuis in een fantasierijke droom leeft»
Naarmate hij, op weg naar zijn bureau, deze droomwereld
verder achter zich laat, verschuilt hij zijn tederen inborst
achter een hoe langer hoe houteriger masker. Het is duidelijk.
De man doet zijn werk met tegenzin, al is mij uit niets geble
ken, dat dat werk het daglicht moet schuwen.
Overigens is 17. er steeds op bedacht zijn gevoelens te
verbergen. Op de dag van zijn huwelijk, strooit hij de buren
zand in de ogen, door met een hengel over de schouder, het
voorvaderlijk kasteel te verlaten.
W. was een fijn, bescheiden mens, en ik had gaarne een
glas uit zijn zwarte stopfles, uit zijn hand aanvaard!
Eichmann droeg géén masker in het openbare leven.
Zijn valse grijns, liet zich, zelfs door een cluitse dienstpet
niet verbergen.
Hoe was zijn particuliere leven? Dat vrouw en kinderen
