gen te horen»
Dickens volgt veelal het procédé van het persoonlijkheid,
geven aan en tot leven brengen van een lelijke of belachelijke
eigenschap» Zijn toverstaf maakt de onmogelijke wezens, die de
incarnatie van zulk een eigenschap zijn, tot waarschijnlijke en
nagenoeg herkenbare personen? Quilp, Sampson en Sally Brass,
Pecksniff, Micawber, MantaliniMrs»NicklebySqueers.
Dén Rechter in Pickwick doet hij, summierlijk, op dezelfde
wijze ontstaan, maar voor de advocaten neemt hij zeer gangbare
types, die hij met een lichte toets chargeert, het omgekeerde
procédé
Het heeft mij dan ook verbijsterd dat er nogal wat juristen
in Engeland zijn, die rnet een weergaloze effronterie stellen,
dat de advocaten, uitgebeeld door Walter Scott, Thackeray,
Samuel Warren e.a», meer levensware, meer profonde, duidelij
ker omlijnde, kortom grotere creaties zijn dan die, welke
Dickens in zijn advocaten te voorschijn heeft gebracht j' zulks
omdat die andere scribenten zich niet tot caricaturiseren
van de personen en de processen hebben laten verleiden»
Die andere creaties zullen dan onleesbaar zijn, want het
leesbare, het aangrijpende in het wezen van de advocatuur is
het bizarre, hetwelk in het caricaturale moet overgaan»
Dit is in den loop der geschiedenis steeds duidelijker ge
worden» „Truth is stranger than fiction" is een afgezaagd
spreekwoord, maar er is niets tegen in te brengenReeds vóór
den tijd van Dickens, maar vooral later, toen de rechters zich
meer en meer met den gang van zaken gingen bemoeien en mee
spelen, treft men in Engeland zaken, justiciabelenadvoca
ten en rechters, kortom, alle facetten van rechtspleging aan,
die tenminste even bizar zijn als Dickens ons beschreven
heeft
Het tweede gedeelte van de lezing bestond uit een reeks
voorbeelden, welke dit overduidelijk demonstreerden»
74
