In de pauze mochten wij een groots vuurwerk bewonderendat
afgestoken werd door de Life President,
Onder het eten was er een komen en gaan van oude vrienden,
Wij herkenden Mrs GampCaptain Cuttle (met een magere haak
en een welbekend hoedje op) met Mrs MacStinger en een angst
aanjagende Mrs Clennam. The Signalman (je moet er maar op ko
men) zwaaide sprakeloos met een lantaarn. Count Smorltork
babbelde met een (te) lieftallige Mrs Leo Hunter.
Maar heeft iemand ooit zulk een rasechte Mr Pickwick ont
moet, onderdanig opkijkend naar een morsige kellner? Het
beeld blijft je bij, evenals de spookachtige vertoning van The
haunted man, Victoriaans van stijl en passend bij het barre
weeri.
Aan de verrassingen kwam schier geen einde. We kregen wijn
en we kregen koeken. Met die pitten was een mystificatie aar
de hand. We moesten allemaal een pit hebben, of alleen drie
van ons moesten een pit hebben, daar willen we van af zijn.
Het eind was in ieder geval, dat drie leden tot koning ge
kroond werden (kronen geleverd door Atelier Andriessen) en
een liedje moesten zingen, Vooral de Heer van Oorschot kweet
zich vooi-treff elijk van deze taak.
Tot slot zong mevrouw Planten een aandoenlijke ballade.
Dit was plezier, stelden wij, onder het naar huis glijden en
rijden, vast.
L.C.O.-B.
95
