turn a leaf over and who can tell what I may find". Het doek valt terwijl het orkest het motief van „I.'m reviewing the situation" speelt, maestoso, zoals de partituur aangeeft, „while Fagin walks over the bridge off into the dawn". Het is duidelijk, dat Lionel Bart, als gezegd zelf jood, mede daarom Fagin in zijn stuk minder zwart heeft afgeschilderd dan het origineel. Het lijkt trouwens waarschijnlijk dat Fagin er ook bij Dickens wel wat beter zou zijn afgekomen, indien Oliver Twist in i960 geschreven ware. En bovendien is één onverbeterlijke schurk voor een musical eigenlijk ook wel vol doende O Hoe staan wij, members of the Fellowship nu tegenover Dickens met zang en dans? Hebben we hier te doen met profanatie of of moeten we ons verheugen over de succesvolle muzikale re vival van een figuur die ons zo na aan het hart ligt. Er zijn lieden, die blijkbaar menen, dat een musical van natu re iets minderwaardigs is. Zo liet b»v„ een Nederlandse to neelcriticus zich kort geleden in zijn recensie over een uit voering van Shaw's Pygmalion er misprijzend over uit, dat men het bestaan had dit stuk om te zetten in een laagbijdegrondse musical. De gedeeltelijke verontschuldiging voor 's mans ge brek aan onderscheidingsvermogen zou kunnen zijn, dat hij de Nederlandse uitvoering van My Fair Lady heeft gezien, waarbij de rol van-Higgins in verkeerde handen is beland. Wie het ge luk heeft gehad de Londense opvoering met Rex Harrison te aanschouwen, weet, dat Shaw zich in de handen zou hebben ge wreven.van plezier als hij er bij had kunnen zijn. En hetzelfde geldt zeker voor Dickens met betrekking tot „OliverDickens was immers een man met een enorme „feeling" voor het theater, was zelf een voortreffelijk acteur en zou verrukt zijn geweest indien hij de voornaamste figuren van zijn boek op de onnavolg bare wijze tot leven had zien gebracht als avond aan avond in het New Theatre geschiedt. Vermoedelijk zou hij er op gestaan hebben zelf. de rol van Fagin te spelen. Hij zou de eerste zijn geweest om er begrip voor op te brengen, dat men om van een boek een toneelstuk, van een toneelstuk een musical of van een musical een film te maken het origineel noodzakelijkerwijs een dosis geweld moet aandoen. In het midden latende of 142

Krantenviewer Noord-Hollands Archief

The Dutch Dickensian | 1963 | | pagina 8