Zondag 26 mei 1957. Anglicaanse dienst bijgewoond in de St Johns
Church. Preek van Dr Kirk-Smith over Charles Dickens, of all
people, die echter voor een gewijd spreker geen dankbaar onderwerp
bleek. Zag niettemin veel moois, bewuste handelingen, die bij de
katholieken tot gewoontegebaren zijn afgesleten, b.v. het collecteren,
dat als een werkelijk onderdeel van de liturgie uit de bus kwam en
waarvan de opbrengst ook als offergave door de bedienaar op het altaar
werd neergelegd, ook het bidden en zingen was beter. Ik heb dit ook
elders opgemerkt. De enorme betekenis van wat een katholiek priester
aan het altaar verricht en wat hij alleen krachtens zijn wijding kan,
bergt het gevaar dat de gelovigen passief kunnen blijven, zonder dat
dit de gang der gebeurtenissen verstoort. Er wordt van hen slechts
medeleven, dus inwendige aandacht geëist, terwijl in een protestantse
kerk de aanwezigen in de handelingen voortdurend actief betrokken
worden. Wie suft, is een stem minder.
's Middags met bussen naar de Snake Pass en de Derwent Dams.
Magnifieke vergezichten. Merkwaardig is dat het Engelse landschap,
ook in zijn perspectievisch wijde gedeelten, nooit een zekere innig
heid verliest, het blijft besloten en intiem. De social evening in
het Palace Hotel wasvooral dank zij Mr Greaveseen succesHij
droeg het proces Bardell contra Pickwick voor, voorts een monoloog
van Majoor Bagstocken een gesprek tussen Pip en Joe Gargeryalles uit
het blote hoofd. Ik vind hem beter dan Emlyn Williams. Omdat ik wel
voeldedat er iets van Holland verwacht werd en ik niet een derde
redevoering in het Engels wilde riskeren, stelde ik een improvisatie
op c-d voor, de initialen van Charles Dickens. De vleugel bleek
gelukkig in goede staat en ik ging een kwartier mijn gang. Na afloop
moest ik een encore geven en koos een vrije improvisatie, die niet
slecht verliep en liet het daar bij. Gelukkig was er niemand, die
werkelijk verstand van muziek had.
- 30 -
