- 81 - Dickens'boek David Copperfield. Londen, zoals Garfield dat in de De Decemberroos schetst, is zo gedetailleerd beschreven dat je er als het ware een wandeling zou kunnen maken, met het boek als reisgids in je hand." Rindert Kromhout over De Decemberroos van Leon Garfield in de Volks krant, 26/5/1987. "Hoeveel sociale misstanden zouden ooit bekend zijn geworden als er geen schrijvers waren geweest die de samenleving de ogen daarvoor hadden geopend?/...) Zonder J.J. Cremers literaire aanklacht tegen de kinderarbeid - waarin duidelijke invloeden van Dickens zijn te vin den - zou nooit een parlementaire enquete naar de toestand in de fabrieken zijn gehouden." H.A. van Wijnen in NRC Handelsblad, 4/10/1986. "Zo'n nieuwe mogelijkheid in het leven is de overwinning van de doods angst. Misschien is dit niet volledig juist uitgedrukt. Het gaat er om dat de dood vrijwillig door de hoofdfiguur geriskeerd en zonodig aan vaard wordt om een hoger ideaal te bereiken. Ik ben er voor het eerst mee in aanraking gekomen in A Tale of Two Cities van Charles Dickens. Aan het einde van dit boek neemt de hoofdfiguur Sidney Carton vrij willig de plaats in van de geliefde van wie hij houdt. Hij blijft in de Franse gevangenis achter met, als ik me niet vergis, zelfs een executie in het vooruitzicht." Frank Martinus Arion in Vrij Nederland, 29/3/1986. "Heel wat uiteenlopende schrijvers als Heijermans, Balzac of Dickens zagen zich uit geldnood gedrongen beloften te doen aan uitgevers en voorschotten aan te nemen voor romans, waarvan nog geen letter op pa pier stond. Vervolgens werden die in feuilletonvorm geconcipieerd en in porties van 1500 woorden in kranten uitgeserveerdvoordat de schrijver zelf nog een uitgebalanceerde visie op het hele boek had ontwikkeld. En zonder dat hij met die steeds dreigende vervaldatum van het contract in zijn rug, de gelegenheid had het uit zijn pen ge wrongen manuscript te herschrijven en tot een geheel bij te schaven." Ten Braven in Vrij Nederland, 20/9/1986.

Krantenviewer Noord-Hollands Archief

The Dutch Dickensian | 1987 | | pagina 83