- 89 -
SUMMARIES/SAMENVATTINGEN
M. Slater - DICKENS AND THE LAW
Veel van Dickens' karakters hebben iets met de wet te maken. Van huis uit,
door zijn werk bij advocaten op kantoor en als journalist had Dickens negatieve ervaringen
met de wet.
Zijn omschrijvingen van wetspraktijken in zijn boeken zijn nauwelijks overdreven;
de werkelijkheid was net zo erg. Dickens geeft ons schurkachtige advocaten bij de vleet.
Toch worden de wet en haar dienaren eerder in een komisch dan in een ongunstig licht
bezien. Echt beangstigend is alleen Mr Vholes in Bleak House, symbool van het verrotte
wetssysteem.
Maar na Bleak House lijken Dickens' advocaten te veranderen: ze krijgen meer
menselijke eigenschappen toebedeeld en worden sympathieker. Waarom is niet volkomen
duidelijk.
M.J.H. Eggermont-Molenaar -
DICKENS ON THE POLICE 1839-1849 Mr BUCKET'S OCCUPATION DEFOGGED
Bucket loopt in Bleak House met heel wat petten op. Hij heeft de werkhouding
van een politieagent, maar draagt geen uniform en heeft andere werkzaamheden. Feitelijk
behoort hij tot het kleine groepje rechercheurs dat vanaf 1842 uit het politiekorps wordt
gerecruteerd, maar is niet als zodanig herkenbaar en combineert af en toe zijn
rechercheurschap met werk als privédetective. Mocht zoiets wel in de jaren 1840? Blijkbaar
geeft geen enkele publicatie over de politie daar uitsluitsel over.
Op het eerste gezicht geeft Dickens een zeer positief beeld van de in deze roman
zo prominent aanwezige politie. Zijn kritiek betreft ook niet de mensen, maar de taken die
het instituut politie hun stelt (bijv. het wegsturen van daklozen, of met betrekking tot
de afschuwelijke omstandigheden waaronder arrestanten verkeerden).
A.M. Zwaneveld - DICKENS'S ENTRé INTO DUTCH LITERATURE
"The Story of the Goblins who stole a Sexton" Pickwick Papers, ch.29) was
the first story of Dickens's to be translated into Dutch, appearing anonymously in De Gids
in March 1837. The differences between "De Aardmannetjes" and Dickens's original story
must be ascribed to the translator/editor E.J. Potgieter. The story had to fit into the
critical magazine with respect to length and content.