"When at Giles's school the theatrical enter
tainments were still kept up, all through the
closing months of 1821 and the spring of
1822." (R.L.)
Toen Charles niet veel ouder was dan 9
jaar verhuisde het gezin naar Londen omdat
vader Dickens, klerk op het Marine-
betaal kantoor, overgeplaatst werd. Het décor
van de bossen en velden van Kent, het grote
huis en het park van Cobham, de kathedraal
en de kasteelruïne van Rochester werd
verruild voor het overbevolkte Londen en de
Thames. Bovendien verkeerde vader Dickens
in grote financiële moeilijkheden waardoor
het gezin in een armoedige achterbuurt
kwam te wonen, in een "armzalig, klein en
gering huis, met een klein, verwaarloosd
tuintje, dat uitkwam op een gemeen
pleintje". De jongen werd veelal aan zijn lot
overgelaten en zwierf door de straten van
Londen.
1821-1822: "James Lamert, who had
lately completed his education at Sandhurst
and was waiting in hopes of a commission,
lived now with his family in Bayhamstreet,
Camdentown, and had not lost his taste for
the stage, or his ingenuities in connection
with it. Taking pity on the solitary lad, he
made and painted a little theatre for him."
(J.F.)
Overigens was het dezelfde James
Lamert die de ouders van Charles de tip gaf
dat de jongen bij een familielid van hem in
de beruchte schoensmeerfabriek aan het werk
kon worden gezet. Gelukkig braken er betere
tijden aan toen vader Dickens enige tijd
later uit de Marshallsea-gevangenis werd
ontslagen, nadat hij dankzij een erfenis zijn
schulden kon aflossen. De jongen mocht weer
- 5
naar school, maar de Wellington House
Academy.
1824-1826: "At this school, we are told,
Tales and Plays were written, recited and
performed and the current works of fiction
eagerly sought after and studied by "a sort
of club" consisting of some of the older
boys." (R.L.)
In de biografie van Forster worden
talrijke herinneringen opgehaald door
vroegere medescholieren van Dickens:
"I think at that time Dickens took to
writing small tales, and we had a sort of
club for lending and circulating them.
Dickens was also very strong in using a sort
of lingo, which made us quite unintelligible
to bystanders. We were very strong, too, in
theatricals. We mounted small theatres, and
got up very gorgeous scenery to illustrate
the Miller and his Men an Cherry and Fair
Star. I remember Mr Beverly, the scene
painter, assisted us in this. Dickens was
always a leader at these plays, which were
occasionally presented with much solemnity
before an audience of boys, and in the
presence of the ushers. My brother, assisted
by Dickens, got up the Miller and his Men,
in a very gorgeous form.
Master Beverley constructed the mill
for us in such a way that it could tumble to
pieces with the assistance of crackers. At
one representation the fireworks in the last
scene, ending with the destruction of the
mill, were so real that the police interfered,
and knocked violently at the doors.
Dickens's aftertaste for theatricals might
have had its origin in these small affairs."
(J.F.)
De schooltijd zat er op, en de jeugdige
