Londense Lyceum Theatre is het stuk met de
titel The Only Way een succes. In 1915 gaat
het toneelstuk in een vertaling van Carry
van Bruggen in Nederland in première. De
kritieken in de bladen zijn over het
algemeen goed. Alleen de laatste scene waar
in Sidney Carton, gespeeld door Jan Musch,
wordt onthoofd, is voor zowel publiek als
recensenten onduidelijk. De NRC van 2 sep
tember schrijft: 'Het slot is aldus: wij zien
tegen een achterdoek dat een schavot
voorstelt Musch staan, die zo aanstonds
geguillotineerd zal worden.' Het Nieuws van
de Dag (7 september): 'Het publiek bleek van
de slotvertoning meer te verwachten. Het
bleef zitten toen het doek reeds gevallen
was.' Barbarossa in de Telegraaf windt er
geen doekjes om: 'Het slot moet anders
worden. Nu weet niemand, met Musch op het
schavot staande, of het uit is of niet. Hij
moet onthoofd en zijn kop op een piek
rondgesjouwd worden. Hoewel dit in een
Koninklijk gesubsidieerde schouwburg
misschien wat al te revolutionair is.'
Pickwick
The Pickwick Papers beleeft zijn eerste uit
voering op het Nederlandse toneel in 1911.
LH.Chrispijn, die enige jaren eerder Kleine
Dora voor zijn rekening heeft genomen,
bewerkt Samuel Pickwick tot een 'klucht in
vier bedrijven'. Chrispijn heeft daarbij twee
belangrijke gebeurtenissen in het boek tot
één intrigue samengesmeed Het eerste
bedrijf laat de heer Pickwick zien in
gezelschap van juffrouw Bardell. Ook
Pickwick's vrienden Winkle, Tupman en
Stockwall(l) treden in deze eerste acte aan.
De Pickwick-club begeeft zich in het tweede
bedrijf naar Manor Farm en in de laatste
Scène uit de Pickwick Club, 1939
- 33 -
