Clink. Nickleby ging er op bezoek bij
Mr.Walter Bray, wiens dochter Madeline hij
uiteindelijk zou trouwen; en Nicholas
bereikte het rijtjeshuis met het kleine
voortuintje 'after traversing a very dirty and
dusty suburb, of which minor theatricals,
shell-fish, gingerbeer, spring vans,
greengrocery, and broker's shops, appeared
to compose the main and most prominent
features' En op weg naar huis zag Nicholas
bij één van die kleine theatertjes de
aankondiging van de afscheidsvoorstelling
van Vincent Crummies.
The George Inn, Southwark
In 'Dickens the Dramatist' informeert
F.Dubrez Fawcett ons over 'The Tabard
Players' in het hoofdstuk 'Dickens and the
amateurs'. Het gezelschap werd in 1925
opgericht door Ross Barrington, en trok door
het hele land om Dickens onder de mensen
te brengen, niet alleen in de theaters, maar
ook op straat, in de ziekenhuizen,
gevangenissen en blindeninstituten.
Ross Barrington was 'a real dickensian
character' en had 'with his strong
declamatory voice and impish humour' een
voorkeur voor rollen als Quilp, Fagin en
Uriah Heep, ofschoon hij ook de romantische
Sydney Carton en de autoritaire, rechtlijnige
advocaat Jaggers op de planken zette.
De serie foto's van dit gezelschap in
het Spaarnestad-Foto-Archief hebben betrek
king op voorstellingen uit de dertiger jaren.
Oliver Twist en The Old Curiosity Shop
waren de toppers. In de kou van februari,met
de handen in de zakken en met dikke jassen
aan, stond het publiek rond het
geïmproviseerde podium voor de George Inn.
De jeugd was naar voren gedrongen, terwijl
vanaf de galerij de Lord Mayor en andere
notabelen toekeken. Op de foto's is dit
duidelijk te zien.
Fawcett was getuige van zo'n
voorstelling:
'One cold February the writer, while walking
in Southwark, saw a knot of people gathered
round the entrance to the old George Inn,
one of the very few coaching inns still
retaining a gallery overlooking the yard.
They were well-dressed and had the look of
people who had come some distance to be
present at an expected event, two carried
camp-stools, on which they presently sat
with their backs to the wall facing the
gallery. Below the gallery was a flat, open
truck, a mere floor on wheels, without sides
or tailboard.
More people came in, and the yard began to
fill up. A man fixed a ladder to the back of
the truck, others placed on the flat a table
and three ordinary chairs. Then came a
bustle as the Mayor of Southwark and
