„After some length of time31 The
Express offered Hans a job as a
columnist, which was very keen for
him to accept, as I saw it, it would lead
to great things", schrijft Cynthia in een
brief van 7 maart 1985. Haar hoop werd
niet vervuld: Hans hield teveel van zijn
verhaalfiguren, en uitgeverij Bruna
wilde hem en zijn Schaduwromans
weer terug hebben in Frankrijk. In de
nu volgende boeken - zijn veertiende
tot en met eenendertigste - komen we
Dickens met de regelmaat van de klok
tegen. In De Schaduw is terug. Een
Londense episode, van 1946 begint
hoofdstuk zes met:
"De Londense City lag doods en
uitgestorven, zo doods en uitgestorven
als slechts de Londense City doods en
uitgestorven kan zijn. En het lag voor
de hand, dat de Schaduw aan Dickens
dacht en aan Ebenezer Scrooge en aan
Marley, 'die zo dood was als een
draadnagel/ en rondspookte op
Kerstavond; maar het was nog geen
Kerstavond en dus zou de Schaduw
hem wel niet tegen het lijf lopen, als
spoken tenminste lijven hadden.
In Threadneedle Street, vlak bij de
Bank of England, kwam de Jaguar tot
staan en stapte de Schaduw uit.
'Spookachtig/ zei de Schaduw tegen de
dode bakstenen gezichten der huizen."
Die 'draadnagel' voor 'door-nail' moet
iets met de straatnaam te maken
hebben.
Dat verwijzingen 'uit het geheugen'
vaker dan bij Copperfields
geboortemaand tot vergissingen
kunnen leiden, blijkt in Lijk halfstok uit
1948. Maar, we zitten dan ook weer met
Monsieur Carlier, Sir Richard Aberdeen,
Hans en Cynthia in Frankrijk:
11 'Wat ik zeggen wou/ zei sir Richard,
'ooit gehoord van een Tony Toddies?'
'Toddies?' De Schaduw fronste
peinzend. 'Nee, al wekt de naam
reminiscenties aan een pathetische
figuur in David Copperfield.'
Nu is Tony Toddles medewerker bij Sir
Richard Aberdeens M.I.5 en 'Bestrijding
Verdovende Middelen', die in verband
met zijn werk optreedt als barman, o.a.
in Londen, in 'een tent in Soho' en in
Juan-les-Pins. Dickens' Toddles vinden
we echter in Our mutual friend. De
Schaduw dacht dus eigenlijk aan
Traddles uit David Copperfield, en
mogelijk aan het moment dat dominee
Horace Crewier voor Traddles in de
bres is gesprongen. De dominee wijst
zijn vrouw erop, dat zij als goede
Christin het offer van Sophie, hun
dochter, moet brengen en haar moet
afstaan aan Traddles. De jongeman zegt
dan in één van zijn overgevoelige
buien over die ervaring tegen
Trotwood:
'Nou Copperfield, ik zat erbij met het
gevoel of ik een roofvogel was, die
geprobeerd had een jong uit het nest te
stelen.' "32
In In Memoriam de Schaduw van 1948
blijven we op vertrouwd terrein:
"Dick Carstairs lag wijdbeens in een
armstoel gespreid, een eeuwige grijns
op zijn jonge gezicht. Hij deed Silvère
denken aan een precieus Engels
luitenantje, met zijn liefdevol
gekoesterd gember snorretje. Voor zijn
manier van converseren was, vond
Silvère, slechts één woord, een Engels
13
