woord uiteraard, 'Facetious...' - wat de
Schaduw eens had vertaald als
'ongehuwde mopjes'. Niemand wist
overigens waarom. Hij herinnerde
Silvère bovendien aan Mr. Markham uit
David Copperfield, want Mr. Carstairs
scheen er eveneens de zonderlinge
hebbelijkheid op na te houden bij
voorkeur over zich zelf te spreken als
'een knaap' of 'een mens' - en zelden in
de eerste persoon enkelvoud.
'Dat, Honey, doet een knaap een macht
goed.' Toen Aranea hem een kop hete
geurige koffie overhandigde. 'Ontkatert
een knaap helemaal, wat!'
Mag ik nu even in Noorbeeks
vertaling33 het woord 'iemand' vervan
gen door Havanks' 'een knaap', dan
zien we twee tekstgedeelten die eikaars
neefjes zijn:
"Als Markham over zichzelf sprak, zei
hij bijna altijd 'een knaap' in plaats van
'ik'.
'Een knaap zou het hier best kunnen
uithouden, meneer Copperfield,' zei
Markham, waarmee hij bedoelde dat hij
er zelf zou willen wonen.
'Ja, de ligging is niet kwaad,'
antwoordde ik, 'en de kamers zijn
geriefelijk.'
'Ik hoop, dat jullie allebei een
behoorlijke eetlust hebben
meegebracht/ zei Steerforth.
'Ik geloof waarachtig, dat een knaap
van de londense lucht hongerig wordt,'
zei Markham. 'Een knaap eet hier aan
één stuk door.'
Ik lees De versierde bedstee uit 1949, dat
net als In memoriam de Schaduw deels in
Engeland, deels in Frankrijk speelt. In
verband met een mogelijke 'gerechte
lijke moord' die een aantal uit wraak
geboren hang-moorden ten gevolge
heeft, gaat Monsieur Charles Carlier in
Londen op weg naar The Temple -
waar hij en passant nog een gedachte
wijdt aan het lam; naar 'het besloten
hofje waar de rechtsgeleerden wonen',
dus:
"Enig zoeken, overigens met een hoofd
vol herinneringen aan figuren uit
Dickens, bracht hem waar hij wezen
wilde; namelijk voor de deur van de
'Chambers' of kantoren van de
rechtsgeleerde heren: 'Messrs Digging,
Digging, Digging Digging.
Established since 1856.'
De Schaduw fronste.
'Oei!...' mompelde hij. 'Als ze dan maar
niet met z'n allen in Australië zitten.'
In de herinneringen wandelen zeker
figuren uit David Copperfield, Dombey
Zoon, Het grauwe huis, Twee steden en
natuurlijk uit De nagelaten papieren der
Pickwick-Club. Dickenskenners zullen
hier nog andere titels aan 's Schaduws
herinneringen toevoegen. Op enkele
speciale figuren kom ik terug bij
Havanks verhaal De antiquair van
Montparnasse dat grotendeels in...
Londen speelt.
Schaduw... waaromof de stalen bruiloft
(1949) brengt de lezer ook naar
Engeland - met de 'Prinses Beatrix' -
vooral in Londen en omgeving, tot in
Cobham. Het boek 'zit vol' met
Dickens.
De Schaduw stelt in het huis van de
niet lang tevoren vermoorde professor
Tremain te Cobham een onderzoek in:
"Het feit, dat Tremain kennelijk in
staande houding getroffen was, was
één van de vele punten die de
14
