Alvorens naar 'de rode aarde van
Devon' af te reizen voor nader
onderzoek van de hem bekende sporen,
nodigt Monsieur Carlier zijn 'eeuwige
verloofde' uit voor een etentje:
"Aranea Forster schudde lachend het
hoofd. Monsieur de Schaduw die haar,
door een samenspanning van vijanden,
in geen tijden gezien had, was
verliefder dan ooit. Hij had haar
meegenomen naar dat hoogst
merkwaardige restaurant in Wapping,
in het East End, waarschijnlijk het
merkwaardigste van heel Londen. Het
deed denken aan een tafereel uit
Dickens; 'Our mutual friend' - en om
meer dan één reden. De erker van de
eetzaal stond op palen in de Theems,
en zij dineerden bij kaarslicht.
Het bedoelde 'tafereel' uit Our mutual
friend zou het volgende kunnen zijn:
"It is my conviction that we cannot
have gone a mile from that shop,
before we came to the wall, the dark
doorway, the flight of stairs, and the
room. TTre night was particularly dark,
and it raine hard. As I think the circum
stances back, I hear the rain splashing
on the stone pavement of the passage,
which was not under cover. The room
overlooked the river, or a dock, or a
creek, and the tide was out. Being
possessed of the time down to that
point, I know by the hour that it must
have been about low water; but while
the coffee was getting ready, I drew
back the curtain (a darkbrown curtain),
and, looking out, knew by the kind of
reflection below, of the few
neighbouring lights, that we were
reflected in tidal mud."42
In Circus Mikkenie van 1953 is, na de
moord op Felicity Anderson, van 'Miss
Felicity The Flying Saucers', Harro
Vance - Havanks alter ego - in gesprek
met commissaris Croningha uit Leeu
warden:
"Merkwaardig niettemin, erkende hij,
toen Croningha hem er opmerkzaam op
maakte, dat wijlen Felicity bezeten ge
weest scheen te zijn door een
zonderlinge manie voor het verzamelen
van behoorlijk gespekte
spaarbankboekjes, in velerlei munt en
taal, en tevens voor het openen van tal
van bankrekeningen. In, ruw geteld,
niet minder dan twaalf landen en
minstens tienmaal zoveel steden in wes
telijk Europa had zij bij diverse banken
een rekening-courant.
'Een origineel idee,' zei Croningha, 'is 't
zeker niet!'
'Een origineel idee,' zei Harro Vance, 'is
't zeker niet!'
'Feit?' vroeg Croningha. 'Of de zucht
tot tegenspraak?'
'Feit,' zei Vance, "t Is namelijk al eens
eerder vertoond. In de cosmopolitische
artiestenwereld, bedoel ik. Om je een
luisterrijk voorbeeld te noemen. De
onvergetelijke en als Mr. Micawber
onovertroffen: - W.C. Fields!'1,43
Commissaris Croningha merkt dan iets
op:
'Ongelooflijk!' zei hij hoofdschuddend
met een sarcasme zo luchtig als lood.
'Hoe komt een mens toch aan zoveul
Kennisse ende Wetenschap!'
Ongetwijfeld namens een inderdaad
geïnteresseerde, maar ook danig
jaloerse Hans van der Kallen (natuurlijk
vanwege al die bankrekeningen...), gaat
Harro dan verder:
21
