geworden! Op verzoek van Miss
Havisham gaan Estella en Pip in de
tuin wandelen. Bij die gelegenheid
vertelt Estella hem dat zij geen hart
heeft:
"no softness there, no-sympathy-
sentiment-nonsense."
Zij brengt hem terug en laat hem alleen
met Miss Havisham.
En dan volgen er vier opmerkelijke
bladzijden, essentieel voor het gehele
verdere verloop van het boek. Deze
pagina's kunnen eigenlijk alléén op
volle waarde worden geschat bij
hérlezing, dus wanneer de lezer de
afloop reeds bekend is. Miss Havisham
peilt of Pip zijn hart al aan Estella heeft
verloren en bemerkt dat haar opzet is
gelukt.
"Hear me, Pip! I adopted her to be
loved. I bred her and educated her, to
be loved I developed her into what she
is, that she might be loved. Love her!"
En dan komt het tot een uitbarsting en
openbaart zij Pip wat werkelijke liefde
is: haar liefdessmart toen zij werd
bedrogen. Het is de eerste en enige
keer dat zij doelt op de vernedering die
haar gezond verstand voor altijd heeft
gebroken. Pip kent deze geschiedenis,
want Herbert Pocket heeft hem
ingelicht. Bij deze laatste 'cri de coeur7
maakt Mr Jaggers, aangekondigd door
geparfumeerde zeepgeur en met
uitgespreide zijden zakdoek, zijn
entree. De zakdoek wordt weer
opgevouwen, wat wil zeggen dat hij
de situatie heeft begrepen en dat het
niet meer nodig is iets te vragen. Toch
vraagt hij Pip als in een kruisverhoor
hoe vaak hij Miss Estella te voren heeft
ontmoet. Daarop komt Miss Havisham
tussenbeide en redt Pip met de
woorden:
"Jaggers, leave my Pip alone, and go
with him to your dinner."
Opvallend is dat zij hem 'my Pip'
noemt en dat zij dus wel degelijk
gevoel heeft voor haar slachtoffer,
terwijl haar oorspronkelijke opzet met
Estella's opvoeding erop was gericht
mannen te vernederen. De beschrijving
van het diner dat volgt is eveneens
weergaloos scherp, met veel
beeldspraak en bovenal humor. Estella
zit tegenover Jaggers maar hij kijkt
haar gedurende de maaltijd nauwelijks
aan. Haar vragen beantwoordt hij
echter attent. Sarah Pocket is Pip's
overbuurvrouw. Zij is alleen maar
jaloers, zelfs haar hóófdhaar is vals. Het
meisje dat aan tafel bedient, heeft Pip
nooit eerder gezien maar hij voelt dat
zij vroeger ook al in dit geheimzinnige
huis aanwezig moet zijn geweest. Na
tafel brengt zij een 'bottle of choice old
port-my guardian was evidently
acquainted with the vintage,' en de
dames laten de heren alleen:
"He cross-examined his very wine when
he had nothing else in hand. He held it
between himself and the candle, tasted
the port, rolled it in his mouth,
swallowed it, looked at his glass again,
smelt the port, tried it, drank it, filled
again, and cross-examined the glass
again, until I was as nervous as if I had
known the wine to be telling him
something in my disadvantage. Three
or four times I feebly thought I would
start conversation; but whenever he
saw me going to ask him anything, he
looked at me with his glass in his hand,
and rolling his wine about in his
mouth, as if requesting me to take
notice that it was of no use, for he
could not answer."
50
