PERSONAGES PASSAGES VAN SAMUEL PICKWICK TOT SARAH GAMP i door Peter Zonneveld Kort na de watersnoodramp zag ik mijn eerste Pickwick. Hij bevond zich op het omslag van een Prisma-pocket in mijn vaders boekenkast en sprak een gezel schap merkwaardige heren toe, die zich rond een grote tafel geschaard hadden. Zelf stond hij op een stoel. Met zijn kale schedel, zijn brilletje en zijn buikje leek- hij sprekend op oom Bram. Het moet de eerste keer geweest zijn, dat ik in een romanpersonage een bestaande figuur meende te herkennen. Ik was mij dat toen niet bewust, ik las nog geen ro mans, ik was nog geen vijf. Tien jaar later kruiste Pickwick opnieuw mijn pad. Hij stond drievoudig afgebeeld in de bundel Capriolen van Godfried Bomans, die ik had gekocht omdat ik na Erik en Pieter Bas alles wilde lezen van iemand die zulke prachtige boeken ge schreven had. Het stuk heette 'De laatste der Mohikanen', en het ging over het halve eeuwfeest van de Dickens Fellow ship in 1952, waarbij het overgrote deel van de leden verkleed zou gaan als Pick wick. Ik herinner mij de regels: 'Twintig Pickwicks, zeker, dat is zwak, omdat het een tekort aan verbeeldingskracht aan duidt. Maar het oprukken van 1700 Pickwicks in de richting van Londen, dat krijgt het karakter van een kosmische ramp, als een sprinkhanenplaag.' Mijn belangstelling was gewekt. Stond dat boek niet in onze boekenkast? Toen bleek dat mijn vaders exemplaar door Bomans zelf gesigneerd was. Ik verslond het - zo heet dat, maar zo was het ook - en daarna volgden alle romans van Dic kens die ik in vertaling te pakken kon krijgen. In de zomer van 1965 gingen we naar Engeland. Uit diezelfde bundel Capriolen herinnerde ik mij 'Het allerleukste mu seum ter wereld', en zo diende ik mij aan in Doughty Street. Ik werd er ont vangen door de legendarische miss Mi- nards, een omvangrijke dame, ondanks de zomerhitte gehuld in een wollen vest. Sindsdien heb ik Dickens House nog zeker tien keer bezocht, maar miss Minards heb ik nooit meer gezien. Van die eerste Engelse reis keerde ik huis waarts met een koffer vol Dickensiana en een hoofd vol Dickenspersonages. In de schoolkrant schreef ik een stuk in twee afleveringen, dat 'Charles Dickens onder de Bonaventurianen' heette. Daarin leidde ik de gevierde auteur rond op mijn middelbare school, waar hij in alle lera ren figuren uit zijn romans bntdekte. Deze pennevrucht gaf mij niet alleen de gelegenheid, het voltallige docentencorps 29

Krantenviewer Noord-Hollands Archief

The Dutch Dickensian | 1994 | | pagina 30