een rebssfrookjb.
heersehte, en waaruit zij, met ganzen en kalkoenen, of met
kastanjessinaasappelen, citroenen, pruimen, suiker en ka-»
neel beladen, weder te voorschijn kwamen.
Nu begonnen de klokken te luiden, en nam de stroom van:
menschen eene andere rigting. Met vrolijke gezigten en in
hunne beste kleederenzag men zulk eéne menigte de deuren
der kerken ingaandat het te verwonderen washoe zij er
in kon; maar te gelijk kwamen uit afgelegene hoeken en
achterstraten meer menschen dan men tellen kon met toe-r
gedekte schotels aandrageq, die zij naar de bakkers bragten,
om in den oven te zetten. Voor deze arme feestvierders scheen
de geest bijzonder veel oplettendheid te hebben; want hij
plaatste zich bij de deur yan eenen bakkerswinkel, en nam
van eiken schotel, die hem voorbijgedragen werd, het deksel
af, om op het vleesehdat er in lageenige korrels wijrook
van zijne toorts te sprenkelen.
als er een bijzondere 6maak aan hetgeen gij daar van
uwe toorts laat druipen?" vroeg Scrock. »Ja, mijn eigen
smaak." »En proeft men dien aan alles, wat er van daag
gegeten wordt Javan alles wat met een goed hart
wordt gegevenvooral in de huizen der armen." Waarom
dat a Omdat die smaak daar het meest noodig is."
Nu ging de geest verder, en Scrock met hem, naar een
der buitenwijken van Londen. Eerst voor de woning van
Robert Crachit, den klerk van Scrock, bleef hij, staan, en op
den drempel van het huiswelks bewoners niet meer dan
vijftien shillings in de week verdienden schudde hij zijne
toorts, zoodat er droppels in overvloed afvielen. Daarop gin
gen zij onzigtbaar naar binnen,.
Jufvrouw Craobit, sober gekleed in een verschoten japon,
maar met eene magt van strikken op hare mutswas bezig
met de tafel te dekken, waarin zij door Belindahare-tweede
dochter, werd geholpen. Dc oudste zoon. Peter, blies in dei
keuken het vuur onder de aardappelen aan, waarbij zijn va
ders halsboord met hooge punten dat hij ter eere van den
dag had mogen omdoen, hem niet weinig hinderdemaar
dit verminderde zijne grootschheid over dien deftigen opschik
volstrekt niet. De twee kleinste jongens kwamen aanloopen
met het berigtdat zij voor den winkel van den bakker duide
lijk hadden geroken, hoe lekker hunne gans werd gebraden;
