DE TWEEDE DER DRIE GEESTVERSCHIJNTKGEÏf. 17$
hoorde en niemand hem hoorde of zag, raadde hij dikwijls
hardopen dikwijls trof hij hetwaaruit bleekdat hij zeer
goed had kunnen mede doën.
De geest scheen weltevreden over deze stemming, en zag
hem zoo vriendelijk aan, dat Sckock, even als een kind,
vroeg, om te mogen blijven tot de gasten heengingen. Maar
dit kon de geest hem niet toestaan. Daar komt een nieuw
spel," zeide Schoor. «Nog maar een half uurtje!"
Dit nieuwe spel was gedachten raden met ja en neen.'''
Frederik moest aan een of ander voorwerp denken, en de
anderen moesten raden wat het was, terwijl hij op hunne
vragen niets anders dan ja of neen antwoordde. Door onop
houdelijk vragen kwam men van hem te weten, dat het
voorwerp, waaraan hij dacht, een dier was, een levend dier,
een tamelijk leelijk dier, een ongetemd dier, dat somtijds
bromde en knorde, en somtijds sprak; dat in Londen leefde;
dat over straat liep; dat niet in een spel te kijk was, ook
niet in eene menagerie; dat nooit geslagt werd; geen paard,
os, ezel, tijger, hond, varken, kat, en ook geen beer of buf
fel. Bij elke vraag, die men hem deed, begon Frederik te
schateren van lagchen; maar eindelijk riep de mollige zuster,
nu ook hartelijk lagchende: Ik heb het gevondenFrederik!
Het is uw oom Scrock."
Zoo was het ook. Allen bewonderden het geestige van het
raadsel en de oplossing, hoewel sommigen aanmerkten, dat
op de vraag «is het een beer of buffel het antwoord «ja"
had moeten wezenomdatals iemand reeds aan Scrock dacht
het neen" hem weder van den regten weg kon afbrengen.
w Hij heeft ons toch genoeg stof tot lagchen gegeven," zeide
FrederIk en het zou ondankbaar wezen zijne gezondheid
niet te drinken. Komaan, ingeschonken, en de gezondheid
van oom ScRocr!" Oom Scrock!" riepen allen. «Een
vrolijke kersmis en gelukkig nieuw jaar voor hem," zeide
Frederik, «wat hij dan ook wezen mag! Hy zou het van-mij
niet willen aannemen, maar moge hij het toch krijgen!"
Scrock was langzamerhand zoo vrolijk en gezellig gewor
den dat hij op het punt stond om het gezelschap vriendelijk
dank te zeggen; maar de geest liet er hem geen tijd toe. In
een oogenblik verdween het geheele tooneel, en voerde hij
Scrock wöder voort.
43
