14-
Van de Redactie
Het vooijaar begint in Dickensland rond de kerst. Dan borrelen nieuwe en vaak de allerbeste
gedachten in ons op. Onze president verheft zich een momentje van zijn zetel en laat een
verzuchting over ons heen gaan als een verlossend woord: "het poldermodel", dat hij als de
geest van de toekomst aan ons, behoudenden van ziel en geest, voortovert. Dat is even
slikken, want zo hebben wij Dickens' kerstboodschap nooit verstaan. Moeten wij ons gaan
verlustigen aan politieke kookprogramma's? Of gaat het toch om die eenvoudige
naastenliefde?
Zakelijk is het verslag van onze secretaris/penningmeester. Zijn executie van het verleden is
verrassend kordaat: "Hopla". Met dat verleden is afgerekend, de messen zijn geslepen, een
nieuwe taart wordt ons voorgezet: "Great Expectations". Echter, onze Fellowship is als een
lintworm, het is de kop die steeds weer aangroeit en zich van een nieuw lijf voorziet, de
executie is puur lijfsbehoud, en een nieuw leven lonkt.
De Herfstbijeenkomst was ongetwijfeld een hoogtepunt. Dankzij de heldere tekst van Guus de
Landtsheer werd Dickens' visie getoetst aan de werkelijkheid van de Franse Revolutie. Oude
bekenden als Marat, Danton, Robespièrre en Tayllerand kwamen tot leven vanuit hun graf en
opeens bleek de Bastille minder wreed en bestegen wij met Marie Antoinette vanaf het schavot
de Franse troon en speelden wij de molenaar en zijn vrouw in het lustoord Trianon, terug naar
het moment toen alles nog toekomst was. En dan dat professorabele sausje, waarin alle losse
eindjes samen kwamen tot een heerlijke gebonden soep!
