whom, if I had seen him in an aviary, I should certainly have taken for an owl, but who, I learned,
was the presiding judge. In the space within the horse-shoe, lower than these, that is to say on
about the level of the floor, were sundry other gentiemen of Mr.Spenlow's rank, and dressed like
him in a black gown with white fur upon them, sitting at a long green table
Dickens heeft in The Pickwick Papers, begin hoofstuk 43, de Insolvent Debtors' Court
beschreven. Daarnaast ook een aantal andere juridische ruimten waarvoor ik verwijs naar het
eerste hoofdtuk van het in de bronnen hierna vermelde werk van Holdsworth.
3. De 'lawyers'
De 'serjeants' hadden een soort monopolie bij het Courtof Common Pleas. Zij en de
'barristers' behoorden tot de advocates' of'counsel'. Daarnaast waren er de 'attornies' en
'solicitors'. De attornies en solicitors adviseerden de eiser (suitor) of verweerder (defendant). De
serjeants en barristers pleitten voor hen in de rechtszitting. Deze gespecialiseerde pleiters waren
noodzakelijk vanwege de gecompliceerde procedure, waaronder de wijze van pleiten, en het
veelvuldig gebruik van franse (lawfrench) termen daarbij. Eeuwen lang vond de gehele
rechtszitting in het frans plaats. De serjeants, ook de serjeants-at-law, hadden hun bloeitijd toen
het Court of Common Pleas alle zaken tussen burgers behandelde. Zij spraken de eis van de
klager uit en hielden de pleidooien. Zij konden ook in andere hoven optreden, maar hadden daar
concurrentie van de barristers. Deze serjeants-at-law werden 'called by sovereign writ and the
Great Seal. Zij vormden een in, genoemd Serjeants' Inn. In 9 10 Vict.,c.54 [1846} werd hun
monopolie bij het Court of Common Pleas opgeheven.
The Pickwick Papers werden geschreven vóór die opheffing, zodat daarin terecht serjeants
optreden: Mr.Serjeant Snubbin (ch.32 en 34) en Mr.Serjeant Buzfuz (ch.34).
De attornies-at-law waren min of meer beambten van de hoven en stonden onder toezicht
van de rechters. Zij konden worden beboet en gevangen gezet. Zij behartigden voor hun
cliënten de administratieve kanten van het proces, zoals het in gang zetten van het proces en de
zorg, dat de zaak op de rol kwam. Daarnaast waren er de private attornies, die in allerlei
zaken 'by power or letter of attorney' door hun clienten gemachtigd waren voor hen op te treden.
Evenals bij de serjeants wordt bij de eersten vaak 'at-law' weggelaten. Soms is het dan onduidelijk,
wie met de term 'attorney' precies wordt bedoeld. Later komen de solicitors op als zaakwaarne
mers, beheerders, algemeen juridische adviseurs. Zij overlegden met de cliënten, bereidden in
overleg met hen het proces voor en schakelden dan de barristers of serjeants in. In de courts of
chancery konden de solicitors wèl de pleidooien houden. In de 19de eeuw verwierven zij een
hoger aanzien dan de attornies.
In de kerkelijke rechtbanken traden op de proctors en advocates. Dickens heeft deze in
Doctors' Commons, een van de Sketches by Bo% beschreven. Voorts vermeldt hij een in Our Mutual
FriendAls i.v.m. de uitvoering van de 'will' van Harmon, Mr.Boffin zijn lawyer Lightwood
bezoekt, zegt deze, dat hij zo juist bij de proctor was (Boek I,ch.8).
Tussen de 'proctor' en de 'advocate' bestond een soortgelijke verhouding als tussen de
attorney en de barrister.
Volgen wij het gesprek hierover in David Copperpeld tussen David en Steerforth:
"But advocates and proctors are not one and the same?" said I, a little puzzled, "Are they?"
