verwerpen. Daarentegen kwamen de Engelsen meer dan hen lief was in hun koloniën met dit
verschijnsel in aanraking.
In het boek is echter wel sprake van zo'n gebied. Edwin stond op het punt te vertrekken naar Egypte
en zowel zijn vader als die van Rosa hadden een tijdlang voor zaken in Egypte gewoond.
Bloedwraak was daar toen niets ongewoons!
Wat de schrijver verder uitermate intrigeert is de naam Jasper. Lezers van het boek weten dat we
het hierover een achternaam hebben, maar voor anderen had het evengoed een voornaam geweest
kunnen zijn. Dickens zou Dickens niet zijn als hij dit niet bewust had gedaan. Het manuscript geeft
ook hier weer een aanwijzing. We vinden daar een rij namen die zowel voor als achternaam kunnen
zijn. Dickens heeft dus goed over deze naam nagedacht. Als wij dat ook eens doen dan komt toch
automatisch de vraag op of Jasper in plaats van een achternaam misschien een schuilnaam was.
Waarom had Jasper er zo'n hekel aan om door Edwin oom te worden genoemd? Dus als we even
aannemen dat Jasper een andere naam had en niet de oom van Edwin was is er dan geen sprake van
een andere familierelatie?
Voor een vader-zoon relatie kloppen de leeftijden niet, maar halfbroers; dat zou zeer wel mogelijk
zijn.
Jasper heeft een donkere getint uiterlijk, dat van een Egyptenaar misschien?
Als Edwin en Jasper dezelfde vader hebben wie is dan de moeder van Jasper?
De vrouw van de opium kit is niet erg waarschijnlijk,
Zelfs als we de slechte leegomstandigheden door alcoholmisbruik en opiumverslaving meerekenen
lijkt ze nog te oud
Aylmer houdt het erop dat deze vrouw van engelse afkomst is.
Ze zit bovendien vol haatgevoelens ten opzichte van Jasper, dat is voor een moeder niet erg
waarschijnlijk.
Maar een grootmoeder zou tot de mogelijkheden behoren.
Wat hebben we tot nu toe gevonden?
Jasper's moeder kan een Egyptisch meisje zijn geweest. Dan heeft vader Drood tijdens zijn verblijf
in Egypte een liaison gehad. Een christelijke man en een islamitisch meisje dat kan zeer wel de
oorsprong van de vendetta zijn geweest.
Nog steeds is het in streng islamitische landen een hoogst ongebruikelijke en zelfs gevaarlijke zaak
voor een Islamitische vrouw om een relatie aan te gaan met een christelijke man. Het ongekeerde
schijnt wel mogelijk te zijn. Al rest haar bij het overlijden van haar man slechts een zeer
kommervol bestaan. Hierin past het leven van de opiumvrouw perfect.
In het volgende stuk ging de actualiteit opeens een heel bijzonder rol spelen. Felix Aylmer
beschrijft een bijzonder onderdeel van het islamitische gewoonte-recht zoals hij dat in de literatuur
tegen kwam.
Een oude Arabische traditie maakte het mogelijk om je onder bescherming te stellen van een derde
partij als de aanvaller in de schuld bij die derde partij. Schuld moet hier niet opgevat worden als
van puur materiële aard. Deze bescherming was zo veel omvattend dat hij ook afstammelingen van
de oorspronkelijke partijen kon omvatten. Zolang tussen deze nakomelingen dezelfde soort band
als tussen de oorspronkelijke personen bleef bestaan bleef ook de bescherming gegarandeerd. Bij
het verbreken van deze band was bloedwraak echter weer volledig op zijn plaats.
Hoe kan dit in het verhaal van Edwin Drood worden gebruikt?
Was vader Bud een secondant geweest tijdens een duel tussen vader Drood en een mannelijk
familielid van zijn Egyptische vriendin/vrouw? Had Bud in die functie verder bloedvergieten weten
