In het nummer van TDD van augustus 1962 verscheen van de hand van Els Mayer
een artikel Wetnminck andEichmann". Els Mayer overleed enkele jaren geleden, ik
kende haar man Flip. Zij was een kritische vrouw, aan wie naar mijn gevoel, de
humor van Dickens niet echt besteed was. De auteur meent in meerdere bekende
Dickens characters, die overkomen als goede mensen, toch kleine trekjes te
bespeuren die niet in dat schema passen. Zo gaat Pickwick, vol vaderlijke zorg voor
zijn jonge vrienden, voor Winkle bij diens strenge vader pleiten op een moment dat
hij half dronken is. En Micawber, altijd in geldzorgen, laat een doodarme student,
Traddles, borg voor hem staan, terwijl hij tevreden achterover in zijn stoel leunt en
het plafond bestudeert. Maar als het treffendste voorbeeld wordt de advocatenklerk
Wemminck uit "Great Expectationsgenoemd. In zijn huiselijk miniatuur fortje
'Walworth" verzorgt hij liefdevol zijn oude vader, Aged P., maar dat 'Walworth
sentiment" verdwijnt als hij op weg gaat naar het advocatenkantoor, dan is er
sprake van "official sentiment". Onberispelijk voert hij alle opdrachten uit van zijn
baas Jaggers, een advocaat voor kwade zaken. Maar thuis in Walworth praat hij
nooit over zijn werk. Haar conclusie is dan opzienbarend: 'Wemminck doet mij
sterk denken aan al die plichtsgetrouwe ambtenaren in het Derde Rijk, die zo vlijtig
lijstjes invulden, treintjes lieten lopen en gifgas bestelden. Om in één naam samen
te vatten: aan Eichmann. Ook zij waren niet verantwoordelijk, ook zij moesten alles
aan de grote man vragen. Maar ook zij hadden zo'n gezellig huiselijk leven, harkten
in hun tuintjes, figuurzaagden en dronken heel knus met moeder de vrouw een
Taschen Kaffee. En ook zij praatten thuis nooit over hun werk.
Het regent vervolgens ingezonden brieven. In het volgende nummer van TDD in
december 1962. verontwaardigd schrijft Frank van Oorschot: "Mijnheer de
redacteur, Het artikel in TDD van augustus 196, waarin mevrouw Mayer-Swart een
vergelijking trekt tussen mijn oude vriend Wemminck en het onmens Eichmann,
heeft mij diep geschokt. Waar gaan wij heen? Wordt straks Pickwick vergeleken
met Goering?". De schrijver wijst op de geheel andere tijden, het Engeland van
rond 1830, de eigenaardigheden van de Engelse rechtspraak, en dat Jaggers een
advocaat van strafzaken was, en tevens een zeer nauwgezette zaakwaarnemer van
Miss Havisham en van Magwitch. Ook de latere president, de beminnelijke Marius
Beek protesteert in een ingezonden brief tegen de vergelijking van Wemminck met
Eichmann. Hij noemt Wemminck een waarlijk liefhebbende zoon, die thuis in een
fantasierijke droom leeft.en van wie hij gaarne een glas uit diens hand aanvaard had.
Uit de antwoorden van Els Mayer blijkt dat zij onveranderd achter haar vergelijking
blijft staan. In TDD van september bemoeit redacteur Nico Andriessen zich met
de zaak. Hij citeert een uitspraak van Bomans - in de Volkskrant van 22 september
1962 - over mensen als Eichman: "Als men hem een sadist noemde, zou hij zich
gekwetst voelen. Hij is dit ook niet. Hij is alleen een man aan wie de gave zich in
anderen te verplaatsen, onthouden is".
In deze discussie kwam ook nog een andere uitspraak van Els Mayer aan de orde.
Zij stelde dat Dickens een zeer nauwgezet waarnemer was, maar geen doordenker.
