persoon onvindbaar was (non inventus est). Bij een valse klacht - er was dus geen schuld -
ondernam de schuldeiser geen actie tegen de sheriff, maar ook niet bij een kleine of te moeilijk
inbare schuld, omdat de kosten veel hoger waren dan de vermoedelijke baten.
Soms was het twijfelachtig of de arrestatie plaats had gevonden. Toen de beambte van de
sheriff een aan te houden persoon, mr.Hamer, in een koffiehuis had meegedeeld, dat hij hem
zocht en deze daarop niet reageerde, ging iemand anders zich ermee bemoeien. De beambte
arresteerde toen deze laatstgenoemde. Inmiddels verdween mr.Hamer. The Lord Chief Justice kon
zich verenigen met de 'counsel' van eiser, dat voor arrestatie geen lichamelijk contact nodig was. Hij
was
echter van mening, dat berusting een onvoldoende aanduiding van arrestatie was. Er moest nog een
positieve handeling plaats vinden, afwezigheid van bezwaar tegen de arrestatie, was niet voldoende.
Het is begrijpelijk, dat de sheriff en zijn officers doorgaans alles deden om aangetroffen personen
of goederen niet aan hun arrest of beslag te laten ontglippen. Hun persoonlijke aansprakelijkheid
maakte hen diligent op dit punt.
In The Pickwick Papers laat de gedeputeerd sheriff (mr.Namby) zich door de kelner naar de kamer
van mr.Pickwick brengen, hij geeft deze het arrestatiebevel,
maakt zich kenbaar en tikt mr.Pickwick vriendschappelijk op de schouder. Er is nu dus wel
lichamelijk contact. Mr.Namby informeert zijn beambte Smouch, dat 'the
capture was made'. Smouch posteert zich voor de deur, tot mr.Pickwick zich heeft aangekleed.
Daarna wordt mr.Pickwick door Smouch naar een sponging-house ge
bracht. Mr.Pickwick wordt niet meer uit het oog verloren. Later wordt mr.Pickwick door een
tipsttatf (een beambte van de gevangenis) naar de Fleet Prison gebracht. Ook Sam Weller wordt
door een beambte van de sheriff naar de Fleet Prison begeleid. De 'jonge man van Dodson and
Fogg' wijst de tipstaff aan wie mrs.Bardell is. Deze persoonlijke verantwoordelijkheid van de sheriff
veranderde tijdens het leven van Charles Dickens niet.
In een van de artikelen van All the Year Round: In Difficulties, Three Stages (anoniem, maar
bovenaan iedere bladzijde stond 'Conducted by Charles Dickens', zodat hij verantwoordeliijjk was)
gaat een van de beambten van de sheriff bij de voordeur zitten tot de schuldenaar afscheid heeft
genomen van zijn vrouw.
De sheriff of zijn beambten traden herhaaldelijk veel harder op. Op 2 april 1829 vond voor de
Court of King's Bench het geding plaats van Mr.Bragg tegen een sheriffs beambte met dien
assistent. De beambte en zijn assistent kwamen 's-ochtends tussen zes en zeven. De zoon van
Mr.Bragg deed open en toen hij naar de slaapkamers van zijn zusters liep om te vragen waar zijn
vader was, wilden de arresteerders mee naar binnen en sloegen hem neer, toen hij dit wilde
voorkomen. Hij werd naar een andere kamer gesleept en daar bewusteloos geslagen. Een van de
zusters kreeg ook een klap. De zusters haalden politiehulp, maar de politie-agent arresteerde de
zoon, omdat deze weerstand zou hebben geboden. De jury sprak zich nu uit vóór de eiser
(Mr.Bragg) en stelde de schadevergoeding op £40 vast, te betalen door de gedaagden.
In 1838 overleed Mr.W.Cook op 33 jarige leeftijd in de Fleet Prison. LLij was gearresteerd voor
een schuld van £43, waarvan echter £13 een rekening was voor onverkoopbare thee. Zijn arts had
bevonden, dat hij was "seriously affected in the lungs and was also labouring under chronic
inflammation of the windpipe". Op 2 juli gaf hij bloed op. Een paar dagen voor zijn arrestatie was
hij opgeroepen om in een andere zaak te getuigen. Daar hij daartoe niet meer in staat was, had zijn
arts een medische verklaring afgegeven. Op de dag vóór zijn arrestatie was zijn toestand zo slecht,
dat bloedzuigers werden aangelegd. 's-Nachts kwamen de schuldeiser en een sheriffs officer hem
arresteren. Hij moest naar Selby's lock-up huis in Chancery-lane. De doktersverklaring werd
genegeerd, die zou alleen maar afgegeven zijn om arrestatie te voorkomen. Van betaling zonder de
