secured by an iron gate, as strong as are the cages of the wild beasts at the Zoological Gardens....
a one-eyed man came forward to open the gate at the bottom of the stairs. In his hands was
deposited the warrant, or capias as it is termed, upon which I had been arrested, and he was
henceforth answerable for my body....(6).
Aan de gearresteerde wordt nu wèl duidelijk te verstaan gegeven, dat hij mocht kiezen tussen
'sponging-house' of direct naar de gevangenis. In het 'sponging-house' wordt hij naar de
koffiekamer gebracht, waar al een dozijn mensen waren, sommige
reeds zes of zeven weken, voor een guinea per dag en 'fabulous prices for every-thing they drank'.
Er zijn twee of drie eenpersoonskamers, echter altijd bezet. Het eten is goed en eenvoudig, met een
winst van zeker 300 procent.
In de 'Second Stage' van hetzelfde artikel In Difficulties. Three Stages komt de ik-figuur nog eens
terug op 'Bream's-Buidings'. Hij had daar in zeven dagen £8.14d.6s. moeten uitgeven. Als
handelsreiziger had hij daarvan veertien dagen kunnen leven in een van de beste hotels van Londen
of de country.
Zowel in het lock-up house' van Mr.Solomon Jacobs (APassage in the Tije ofMr.Watkins Tottle,
Sketches by Boy) als in dat van Mr.Namby (The Pickwick Papers) beschrijft Dickens een jonge man,
gekleed naar de laatste mode, een soort 'dandy', die te veel heeft uitgegeven.
Dat dergelijke jonge mannen voor schulden werden aangehouden, schijnt normaal te zijn
geweest. Zo meldden journalisten van The Times(7): "A young man of very prepossessing
appearance and dress" verwachte van zijn overleden vader een
erfenis van £10.000 tot £12.000. Hij ging daarom alvast wonen in Hatchett's Hotel in Piccadilly en
liet zich kleren aanmeten. In het hotel dronk hij eerst weinig anders dan port. Maar later onthaalde
hij vrienden op duurdere dranken: "Claret, Burgundy, Sauterne and Champagne". Hij leende zelfs
geld van de hotelier, die op zijn manieren van een gentleman en op de goede naam van zijn familie
had vertrouwd. Na enige maanden - hij leefde in onmin met zijn familie - hoorde de jonge man, dat
zijn vader hem onterfd had. Hij werd gearresteerd.
Het verblijf in het sponging-house kon gebruikt worden om hulp van familie en vrienden in te
roepen, teneinde opsluiting in een gevangenis te voorkomen. John Dickens heeft zijn oudste zoon
Charles, ingeschakeld om uit het sponging-house te kunnen komen. Aangezien John Dickens was
gearresteerd volgens het 'bailable process' kon hij zijn zoon hebben uitgezonden zowel voor
financiële hulp, als voor borg.
The interval between the sponging-house and the prison was passed by the sorrowful lad in
running errands and carrying messages for the prisoner, delivered with swollen eyes and through
shining tears; and the last words said to him by his father before he was finally carried to the
Marshalsea, were to the effect that the
sun was set upon him for ever. 'I really believed at the time,' said Dickens to me, 'that they had
broken my heart.'(9).
In een volgend artikel hoop ik te kunnen ingaan op de Marshalsea en andere gevangenissen in
Dickens' tijd.
6. De Insolvent Debtors' Court.
