Broadstairs op herhaling.
Het ligt in Engeland en ze hebben er een taleninstituut, dat was de reden waarom
ik voor de tweede keer in vier jaar gedurende twaalf dagen in dit plaatsje aan de
uiterste punt van het graafschap Kent ben geweest. Tijdens mijn eerste bezoek zag
ik enige zaken die aan Dickens deden denken, maar zoals met veel in het Verenigd
Koninkrijk zag alles er nogal vervallen uit. Er was een Dickens museum, maar wel
gesloten, want eind februari worden er geen toeristen of Dickensians verwacht. Er
was een pub met de naam Charles Dickens, waar ze T-shirts met zijn foto en naam
verkochten, maar het kostte de barjuffrouw heel wat zoekwerk in het magazijn om
er één van mijn maat te vinden en het bier smaakte er maar matig. Dat ze er in de
zomer een Dickens festival organiseerden geloofde ik wel, maar de foto's die ik zag
overstegen het niveau van een fancy dress party nauwelijks. Kortom de sfeer was er
gewoon niet en het weer was ook al niet goed.
Dit jaar was dat anders. Broadstairs was onder handen genomen en klaar voor de
eenentwintigste eeuw. In de Highstreet hielden op afstandbestuurde camera's op
cruciale plaatsen het verkeer en mogelijk geboefte in de gaten. Enkele winkels
kende ik niet van mijn vorige bezoek en andere hadden duidelijk een facelift
ondergaan. Zelfs het aantal eetgelegenheden was toegenomen. Kortom, kon ik mij
de vorige maal nauwelijks voorstellen wat Dickens in Broadstairs had gezien,
ditmaal zag ik genoeg tekenen van economisch herstel om serieus te bezien of de
badplaats weer als place of interest door Dickensians kon worden aangemerkt.
De taalschool was op zondag gesloten, tijd om als reizend lid van de Haarlem
Branch op onderzoek uit te gaan. Het weer was boven verwachting. Een strak
blauwe hemel en nauwelijks wind maakte de speurtocht naar Dickens tot een waar
genoegen. Eerst naar de baai met het strand waar Dickens zijn strandwandelingen
maakte. De Charles Dickens pub was er ook nog steeds en opnieuw deed het
aangrenzende Dickensmuseum alle mogelijke moeite om te voorkomen dat een
belangstellende in maart op het idee zou komen het met een bezoek te vereren. Het
was niet alleen gesloten, maar ook volledig in de steigers gezet. Volgens de website
van dit museum moet het toch mogelijk zijn het met een bezoek te vereren, maar
misschien is dit alleen voor zeer geleerde Dickensians weggelegd. Ik heb derhalve
twee afbeeldingen aan dit artikel is toegevoegd. De linker zoals ik het heb gezien
en de rechter zoals het er misschien ook wel uitziet als ik niet in Broadstairs ben.
