Het Select Committee van 1819 vroeg aan Mr.Nïxon, Deputy Warden van de
Fleet of het gebruikelijk was, dat gevangenen, die het betalen konden, zelf konden
regelen van een gevangenis met een strenge discipline naar Fleet Prison of naar
de King's Bench Prison overgebracht te worden. Hi] antwoordde, dat zij zich vaak
lieten overbrengen naar de Fleet of King's Bench Prison door middel van een
habeas corpus. Dat ging met aanzienlijke kosten gepaard en zij moesten ook
kosten maken in de Fleet en King's Bench, omdat zij zelf hadden te zorgen voor hun
levens-onderhoud. Ook de Keeper van de Whitecross-sfreet Prison beaamde, dat
de rijkere gevangenen zichzelf lieten overplaatsten naar Fleet of King's Bench. De
Whitecross-sfreet Prison had strikte regels voor levensonderhoud, waaraan de hand
werd gehouden. Rijke gevangenen, die dat niet wilden, gingen naar de Fleet
Prison of de King's Bench Prison.
Het parlement heeft dit verhuizen van gevangenen afgeremd door de
mogelijkheid om een beroep op de Insolvent Debtors' Court te doen te beperken.
Dit geschiedde voor het eerst in 1824 bij 5 Geo.iv,c..ól, s. 12 en 13. Op verzoek van
de eiser kon de 'commissioner' gelasten de gevangen schuldenaar terug te
plaatsen naar de gevangenis behorende bij zijn woonplaats. Dat ging gepaard
met Invoering van de mogelijkheid, dat men in de 'country' vooreen 'com
missioner' van de Insolvent Debtors' Court kon verschijnen. In de iatere wetten
inzake de Insolvent Debtors' Court werd deze mogelijkheid gehandhaafd. Het ging
daarbij kennelijk alleen om te voorkomen, dat de debiteur hef zijn crediteur
moeilijk maakte, door ver weg te verhuizen. Binnen hef gebied van de 'Counties of
Middlesex or Surrey, or the City of London or Borough of Southwark' bleef
overbrengen met habeas corpus zonder de kans bij vonnis te worden te worden
teruggeplaatst, mogelijk.
Bij Sam Weller echter gaat zijn vader met Solomon Pel! naar de 'Temple' 'to
swear the affidavit of debt'. In hef begin van het desbetreffende hoofdstuk gebruikt
Dickens de woorden 'a Temple' als slaande op de zetel van de insolvent Debtors'
Court in de Portugal Street. De taak van deze rechtbank was 'relief voor gevangen
schuldenaren en niet om schuldenaren te laten arresteren op Mesne Process. De
rechtbank kon wel getuigen, schuldeiser en anderen laten arresteren, die zich
schuldig maakten aan 'contempt of court', maar dat is bij Sam Welier niet het
geval.
Sam had ongetwijfeld ook in Whitecross-sfreet Prison opgesloten moeten worden.
Het verhaal vermeldt niet hoe hij in de Fleet Prison kwam. De insolvent Debtors'
Court kon daartoe geen 'writ of habeas corpus afgeven.
The Pickwick Papers: De "writ of habeas corpus" moest, zoals iedere opdracht
aan de sheriff, gegeven worden door de rechtbank of de 'judge at chamber'. Bij
mr. Pickwick werd hij inderdaad afgegeven door de 'judge at chamber', (ch.40)
Dat dit niet in een rustige sfeer geschiedde, blijkt uit het hoofdstuk. Op de sham-baü
komen wij nog terug.
