Wij zctgen reeds,, dat de gevangenen hun vrouwen en kinderen bi] zich in de
gevangenis konden nemen. Zij betaalden daarvoor geen extra entreegeiden of
kamerhuur, althans in de Marshalsea niet. Het Comité zag echter, dat al in 1781 de
Court of King's Bench de Marshal van de King's Bench Prison had verboden te
dulden, dat vrouwen en kinderen in de gevangenis leefden. Nochtans waren erop
13 maart 1815 honderd en tachtig. De Commisioners van 1818 rapporteerden, dat
erin dat jaar geen vrouwen en kinderen in de King's Bench Prison verbleven, maar
wel in de Fleet. Daar waren echter naar verhouding meer kamers. De Com
missioners meenden, dat gezien de hardheid van de scheiding tussen de
gevangene en zijn vrouw en kinderen, die vaak ver weg woonden, en gezien de
onmogelijkheid overdag toegang van andere vrouwen te voorkomen, niet
ingegrepen moest worden.
Het verhaal van Sarn Weller over de man, die de gevangenis niet meer uit
durfde, slaan wij even over, om er later op terug te komen.
Wij komen nu bij de nachtelijke scène, die Mr.Pickwick doet ontwaken:
The Pickwick Papers:
