"When duties cease to be required abd renderend, and the stipend ceases to be paid, there is an
end to all relations between us".
Dombey introduceert aldus de professionalisering van het voedsterdom en is in zekere zin te
beschouwen als een voorloper van het draagmoederschap van heden. Hij was, zo heeft Dickens
hem neergezet, de pure kapitalist van de ijzeren consequentie, tot en met de voorziening van de
moedermelk.
Voor het geval na lezing dezer regelen iemand mocht concluderen: "this is not mv cup of tea", al
te slap, wil ik hem of haar een sterker brouwsel offreren.
Lewis Carroll was een tijdgenoot van Dickens en heeft ongetwijfeld van het optreden van mister
Chick kennis genomen. De absurditeit ervan moet hem zeer hebben getroffen en om Dickens op
dit punt te evenaren creëerde hij het hoofstuk "A Mad-Tea-Party" in zijn Alice's Adventures in
Wonderland.
Het aanvankelijk genoegelijke samenzijn rondom de thee-pot ontaardt uiteindelijk in getwist. Het
wordt Alice te veel en zij verlaat na een ondergane belediging het gezelschap: and neither of
the others took the least notice of her going, though she looked back once or twice, half hoping
that they would call after herr; the last time she saw them, they were trying to put the Dormouse
into the teapot. "It is the stupidest tea-party I ever was at in all my life".
Van hier naar de top van de Snowdon, Engelands hoogste berg, kost weinig moeite. Zeker is dat
Dickens, bevlogen wandelaar, de Snowdon heeft beklommen. Ook aldaar, of all places, wordt
thee gedronken.
Ik citeer uit een interview met een opzichter van de National Park-Snowdonia-Autority het
volgende: "Al in 1935 werd op de top van de berg een gebouwtje neergezet voor toeristen. Dat is
aan vervanging toe. Het is kortom tijd voor een nieuwe "TCP-policy". TCP? "A cup of tea, to see
the view and have a pee".
Tea See Pee. Want aan een bergtop mét uitzicht maar zonder cup of tea heb je natuurlijk niet veel
als Engelse toerist. (Volkskrant van 14/6/03)
In onze vaderlandse cultuuruitingen ben ik, behoudens in "De Heren van de Thee" van Hella
Haasse nooit zoiets tegengekomen, als de Engelse obsessie voor het kopje thee. Te onzent wordt
immers altijd gevraagd: "Wilt u koffie of thee?"!, waarbij in overwegende mate voor koffie wordt
gekozen.
Wel is er die mooie ballade van Wim Sonneveld, over het trieste lot van de Tea-room-lovers, als
getoonzet in de "Tea-room-tango". We zijn hier echter ver verwijderd van de slow-fox "Tea for
two", die immers in slow-motion het tweetal tot gezinsvorming wil brengen: "to raise a family".
De tango beoogt andere doelen, zij het dat er ook voor hier een tweetal nodig is: "It needs two to
tango", zo luidt een bekend Engels gezegde.
Het bestuur roept ons op te verschijnen, voor de herfstbijeenkomst 2003 in: Tearoom
Gumbleton. De keuze van deze locatie is wel heel bijzonder, want het bestuur had geen enkele
voorkennis van al het voorgaande. Na omzwervingen in de regio Bloemendaal-Overveen
eindelijk dus thuis, bij de theepotten van Gumbleton!
