Herfst 2004 no. 50
mensen begraven werden kwam er
steeds minder aarde op. Er zijn
verhalen bekend dat ongebluste kalk
werd ingezet om versneld ruimte te
creëren. Net als die verhalen dat bij
storm en gierende wind soms
bovenliggende aarde wegwoei en
daardoor bepaalde delen zichtbaar
werden?bleak places indeed. Om nog
maar te zwijgen over "gangs" die na
een recente begrafenis elkaar 's nachts
naar het leven
stonden om aan
"bodysnatching"
te doen en zo
een paar shilling
te verdienen aan
illegale verkoop
aan medische
studenten en
doktoren. Denk
ook aan die
zwart-wit
tekening van de
3e ghost in "A
Christmas
Carol"die met
een naar
beneden
wijzende vinger Scrooge zijn grafsteen
wijst; zo'n soort kerkhof zal dat ook
geweest zijn.
Uit het voorgaande moge blijken dat
mijn fascinatie t.o.v. "Bleak House"
voor een niet onaanzienlijk deel te
verklaren is door de beschrijvingen van
Londen uit die dagen.
Natuurlijk valt er nog veel meer uit te
wijden over de hoeveelheid personen
die in dit boek voorbijkomen. Maar dat
laat ik graag aan anderen over. Mijn
aspect lag een beetje in de sfeer van
Londen die door Dickens opgeroepen
wordt.
En dan natuurlijk de beroemde
beginpagina van dit boek: die raad ik
iedereen aan om nog eens te lezen.
Een mooiere beschrijving van Londense
"foul fog", "the mud and the mire"
bestaat er bijna niet. En het is meteen
een prachtige metafoor voor die
uitzichtloze rechtszaak waar ik mee
begon Jarndyce Jarndyce, waarvan
het boek zegt:
"the Members of the High Court
of Chancery are mistily engaged
in one of the ten thousand stages
of an endless cause, tripping one
another up on slippery
precedents,, groping knee-deep in
technicalities, running their goat-
hair and horse-hair warded heads
against walls of words, and
making pretence of equity with
serious faces, as players might."
28
The Dutch Dickensian Volume XXTV
