JAY'S
c
Lente 2006 no. 56
manier nogal kostbaar worden. Het zou
namelijk ongeluk brengen om rouwkleding voor
twee verschillende rouwperiodes te dragen,
vooral crêpe moest men niet in huis houden.
Voor elk sterfgeval moest alles nieuw zijn. Dit
kon natuurlijk alleen opgebracht worden door
de hogere klassen, voor hun gemak waren er
zogenaamde rouwwarenhuizen, waar alles te
koop was wat men voor de rouw nodig had.
MOURHINO l'ÜB FAMILIES.
IfttiLINBRS
tra rei to any puit of Üie
Kingdom,
free ol expenwi te
purchase rx-
They take with ttsera
drexae*
Mid roUlittery, besides
patterns of Material*,
at I*, per yard and
upward*,
alt marked in plain figures,
and at same price as if
purchased at the
Warehouse, ill Regent-it,
Reasonable estimates sin
also given for
Household Mourning,
at a great saving to targe
or smalt familie*.
Een van de bekendste hiervan was 'Jay's', in
Regentstreet in Londen, dat in 1841 geopend
werd en reclame maakte met de slogan;
'mourning for families'. Families uit de arme
klassen konden hier geen gebruik van maken en
zij zullen waarschijnlijk oude jurken zwart
hebben geverfd of de rouwkleding zelf hebben
gemaakt. Van dit laatste zien we een voorbeeld
in 'A Christmas carol'. De familie Cratchit is niet
in staat rouwkleding te kopen en mevrouw
Cratchit moet zelf aan de slag. Voor vrouwen die
rouwkleding zelf maakten werd in de
handboeken van die tijd wel de waarschuwing
gegeven dat het naaien met nette, kleine steken
diende te gebeuren. Het zelf maken van kragen
en manchetten werd de moeite niet gevonden
omdat deze snel vuil werden en slijtage
vertoonden. Zelfgemaakte weduwenmutsen
werden ook niet erg gewaardeerd, omdat het
resultaat vaak niet erg goed was. Maar als je een
muts dan toch zelf wilde maken, moest je er wel
voor zorgen datje een goed voorbeeld had om
de muts van na te maken.
Collier's Cyclopedia, gepubliceerd in 1901 gaf
aan dat de rouw eigenlijk helemaal niet zo duur
hoefde te zijn, als men maar een beetje
verstandig handelde, door bijvoorbeeld de
naaister niet de vrije hand te geven in het
maken van de rouwkleding of op letten dat er
niet meer crêpe gebruikt werd waar de aard en
de duur van de rouw dit niet rechtvaardigde7.
Een apart woord wil ik wijden aan de juwelen
die tijdens de rouw gedragen konden worden.
Alleen juwelen van git kwamen in aanmerking
of de zogenaamde herinneringssierraden. Dit
waren sierraden waar een foto of haar van de
overledene in verwerkt waren. Broches, colliers
en armbanden konden een lokje haar bevatten,
of helemaal van haar gemaakt zijn. Hieronder
ziet u een afbeelding van een broche, gevuld
met haar van een overledene.
Hieronder ziet u een detail van een fotolijstje
met een foto van een overledene. Eromheen zijn
versieringen gemaakt van het haar van de
overledene.
Bij een sterfgeval de juiste gebruiken in acht
www.quilthistory.com/VMC.htm
29
The Dutch Dickensian Volume XXVI
experienced
DRE88MAKJERB
and
