C
2007 no.ói
VAN DE VOORZITTER,
De herfst zal het boek niet verlaten.
Jarengeleden at (en vooral dronk) ik met
Peter Ackroyd in het Londense restaurant The
Ivy waar hij dagelijks kwam en dagelijks het
zelfde bestelde. Vroeg in de avond moest de
hoge vraag gesteld worden: wat is je favoriete
boek van Dickens. 'Our Mutual Friend' ant-
woorde hij. Ik was enigszins verbaasd, Bleak
House en The Pickwick Papers stonden tradi
tioneel in hoger aanzien. Maar Ackroyd was
stellig. Enige tijd later herlas ik Our Mutual
Friend in de leeskring en begreep ik Ackroyd.
Het is van alle romans van Dickens de meest
Londense roman waarin naast Boffin, the
Golden Dustman, de Veneerings en Eugene
Wrayburn en Bradley Headstone en natuurlijk
Silas Wegg nog een hoofdpersoon is: de
Theems die majestueus door het verhaal rolt
gelijk zijn getijden en geeft en neemt.
Het is dan ook vast geen toeval dat het nieuwe
boek van Peter Ackroyd diezelfde Theems als
onderwerp heeft.
Our Mutual Friend werd ten tijde van zijn
publicatie niet met unaniem gejuich ontvan
gen. De tijd dat ieder woord van Dickens alom
geprezen werd, de tijd van de Pickwick Papers,
Oliver Twist en Nicholas Nickleby lag achter
hem. Henry James verklaarde Dickens in zijn
recensie van Our Mutual Friend bijkans
artistiek overleden: 'Where in these pages are
the depositaries of that intelligence without
which the movement of life would cease. Who
represents nature?' 'Seldom, we reflected, had
we read a book so intensely written, so little
seen, known, or felt.'
Anderhalve eeuw later zijn James en Dickens
herenigd op de website van Amazon: wie er
zoekt ïaar 'similar items' behorende bij Our
Mutual Friend komt uit bij The Turn of the
Screw.
Waarschijnlijk leest u dit voorwoord (of u bent
verstandig sn slaat het voorwoord over om
direct naar de artikelen te gaan die er toe
doen) na de herfstbijeenkomst en zien wij
elkaar pas weer voor het kerstdiner.
Het is een onrustige gedachte dat ergens in de
provincie een wat oudere man zijn pandjesjas
aan het afstoffen is, een versleten hoed uit de
kast haalt en zich als Mr Pickwick richting de
grote stad spoed als ware hij een niet geheel
gelukte schizofreen. De kerst is het
Dickensiaanse jaargetijde bij uitstek voor
marsk"amers en horeca-uitbaters, voor volks
dansgroepen en sjacheraars, kortom het feest
van de ongelezen Dickens.
Voor hen voor wie Dickens behalve Scrooge
ook Silas Wegg is en die Bob Cratchit en Bob
Sawyer niet door elkaar halen is er het traditi
onele Dickens kerstdiner. Thuisblijvers krij
gen, al even traditioneel, ongelijk.
Ik wens u allen dus een prachtige herfst en
spreek u graag tijdens onze kerst weer.
In Fellowship,
Martijn David
5 The Dutch Dickensian Volume XXVII
Herfst is toch het Dickensiaanse jaarge
tijde bij uitstek. Dickens situeerde
enkele van zijn mooiste scènes is dit sei
zoen, en het is niet toevallig dat het
Book of Study van dit najaar begint met
een herfstdag op de Theems waar een
boot, 'of dirty and disrepuatble appea
rance' wordt voort geroeid door een
meisje van negentien, twintig en haar
vader.
