Voorjaar 2009 no.66
Charles Dickens en de Detectiveroman
door Dick Kooiman
11
The Dutch Dickensian Volume XXIX
ought to do it, poor man, I think I will.'
He touched the first button with a very cau
tious hand, and a step backwards. But the
sleeper remaining in profound unconscious
ness, he touched the other buttons with a
more assured hand and perhaps the more
lightly on that account. Softly and slowly, he
opened the coat and drew it back.
The dragging ends of a bright red neckerchief
were then disclosed, and he had even been at
the pains of dipping parts of it in some liquid,
to give it the appearance of having become
stained by the wear."
Riderhood follows the headmaster on his sin
ister mission, everything of course turns out
well, thanks to the neckerchief, which is
indeed the central piece in this part of the
novel.
Dear Fellow Dickensians, I will not propose a
toast to the neck-cloth, but I will honour the
creator! Dickens is as fabulous an observer of
human nature as Mr Pickwick was, and he is
really interested in very single individual. He
created hundreds of characters, major and
minor, who are populating his novels, he gives
them eyes, faces,voices,emotions, and neck
erchiefs.
And in his acceptance of, I even dare say, his
love for all his characters, the fair and the
ugly, the rich and the poor, the healthy and
the sick, he resembles our own Creator, who's
coming on earth we are celebrating at
Christmas!
I want to ask you to raise all and propose a
toast to the
IMMORTAL MEMORY
OF
CHARLES DICKENS!
Detective schrijvers die faam hebben
gemaakt met verhalen over scherpzin
nige speurders zijn veel dank verschul
digd aan Charles Dickens. Dat is het
belangrijkste wat ik te zeggen heb. Daar
zou ik het eigenlijk bij kunnen laten,
ware het niet dat U dat als lezer wat al
te beknopt zult vinden. Daarom zal ik
die stelling illustreren en daarbij
gebruik maken van ons "book of study",
Martin Chuzzleivit. Dickens was een
pionier van het genre detectiveromans.
Met zijn rechercheurs, al dan niet van
politie of in uniform, had Dickens grote
invloed op de detectiveschrijvers na
hem.
In het vroege werk van Dickens treden politie
mensen vooral op als komieke figuren, log en
onhandig, zoals de twee agenten, Blathers en
Duff in Oliver Twist (1837). Zij onderzoeken de
overval door Bill Sikes op het huis van Mrs.
Maylies. Die agenten hebben een hoge dunk
van zichzelf, maar Blathers is onnozel en praat
teveel en Duff is van hetzelfde kaliber, al praat
hij te weinig. Ze worden snel terzijde gescho
ven en het eigenlijke speurwerk wordt gedaan
door anderen.
Later komen we Inspector Buckett tegen, in
Bleak House (1852-3), "The first detective of
importance in English literature" volgens
Steinbrunner en Penzler in hun Encyclopedia
of Mystery and Detection (1976). Hij is de man
met de luide kreet: "I am Inspector Buckett of
the Detective, I am" en met de zwaaiende voor
vinger. Hij is solide, onopvallend, hardwerkend
en competent. Hij lost de moord op notaris
Tulkinghorne op, met de stilzwijgende maar
heel belangrijke hulp van zijn echtgenote.
Ook de laatste grote roman, Edwin Drood
(1870) - inderdaad, we gaan er snel doorheen -
zit vol met elementen van misdaad, mysterie en
speurwerk. Het is onvoltooid en daarom is
helaas ook de moord onopgelost. We zullen
nooit weten wie Edwin uit de weg ruimde,
maar het is heel goed mogelijk dat Dick
Datchery, die na Droods verdwijning op het
toneel verschijnt, een privé detective was, die
het mysterie zou gaan onthullen. Alleen: we
zullen het nooit weten.
Midden in die ontwikkeling, van Oliver Twist
naar Edwin Drood staat Mr. Nadgett in
Martin Chuzzlewit (1843-4), de eerste
